slide

Panosgn Panosgn
| 01-11-2013 | ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ!!! |Αν στο κατέβασμα των βιβλίων δε δουλεύει το name: xrhsths123 και το password: pass1234 αλλάξτε το name σε: xrhsths124 και το password σε: pass124 | Καλό διάβασμα |

menu1

4

1

2

a

3

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Γιούρι Γκαγκάριν: Ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε στο διάστημα! - Αφιέρωμα (φωτό - βίντεο)‏

Reblogged from:  http://www.eirinika.gr/

«Κοιτάζω τη Γη και είναι τόσο όμορφη». Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις του ανθρώπου στο διάστημα. Εκπρόσωπός του, ο Γιούρι Γκαγκάριν (Yuri Gagarin), ο πρώτος που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη.Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1934 σ' ένα μικρό χωριό, 160 χιλιόμετρα δυτικά της Μόσχας. Όταν τελείωσε το σχολείο, το 1950, γράφτηκε σε τεχνική σχολή, με σκοπό να γίνει μεταλλουργός, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του παρακολουθούσε μαθήματα πιλότου. Ο εκπαιδευτής του διέκρινε το ταλέντο του και τον σύστησε στην Πολεμική Αεροπορία, όπου διακρίθηκε για τις πτητικές του ικανότητες, την πειθαρχία και τη σωματική του δύναμη.
[Κάντε κλικ επάνω στη φωτογραφία για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και να διαβάσετε τη συνέχεια.]




Στα τέλη του 1959 υπέβαλε αίτηση για το πρώτο πρόγραμμα εκπαίδευσης κοσμοναυτών και παρότι διέθετε τη λιγότερη πείρα μεταξύ των δεκάδων συνυποψηφίων του, επιλέχθηκε για την πρώτη επανδρωμένη διαστημική αποστολή, στις 12 Απριλίου του 1961.



Ταξίδεψε με ταχύτητα 27.400 χιλιομέτρων την ώρα κι έφθασε σε ύψος 327 χιλιομέτρων. Η πτήση διήρκεσε 1 ώρα και 48 λεπτά. Αν και ήταν σύντομη, χρειάστηκε πολύ θάρρος. Κανείς δεν ήξερε πραγματικά εάν ο άνθρωπος θα μπορούσε να επιζήσει στο διάστημα. Οι πιθανότητες επιβίωσης κατά τους επιστήμονες ήταν μόλις 5%, ενώ η ασφαλής επιστροφή του στη Γη φάνταζε ως ένα μάλλον απίθανο ενδεχόμενο. Ουσιαστικά επρόκειτο για μία αποστολή αυτοκτονίας.





Η πτήση του έδωσε απαντήσεις σε πολλά σημαντικά ερωτήματα. Οι λεπτομερέστατες παρατηρήσεις του απέδειξαν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να λειτουργεί το ίδιο καλά και στο διάστημα, διαψεύδοντας μία από τις σημαντικότερες ανησυχίες των επιστημόνων. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι η βαρύτητα δεν είναι απαραίτητη για την πέψη. Κατά την εκτόξευση και την επιστροφή του, ένιωσε τη βαρύτητα έξι έως οκτώ φορές μεγαλύτερη απ' ότι στη Γη. Κατάφερε, όμως, να επιβιώσει.



Τραγική ειρωνεία, ο Γιούρι Γκαγκάριν σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, στις 27 Μαρτίου του 1968. Είχε επιλεχθεί να ηγηθεί της σοβιετικής αποστολής στο φεγγάρι, αλλά δεν πρόλαβε να επιστρέψει στο διάστημα. Ωστόσο με την ιστορική του πτήση άνοιξε το δρόμο για την κατάκτηση του διαστήματος.



  

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Πειράματα για το Δημοτικό με απλά υλικά - Φτιάξε έναν ανεμόμυλο



Λοιπόν ξεκινάμε. Συγκέντρωσε τα υλικά και ετοιμάσου να φτιάξεις το δικό σου ανεμόμυλο.
[Κάντε κλικ επάνω στη φωτογραφία για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και να δείτε τις οδηγίες.]



Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Η ευτυχία είναι εσωτερική υπόθεση - Το να κρατάς κακία βλάπτει

Μικρές σοφίες μεγάλων ανθρώπων, που μπορούν να μας βοηθήσουν να απολαύσουμε επιτέλους την ευτυχία. Υπάρχουν στιγμές που νιώθουμε την ανάγκη για εσωτερική ψηλάφηση και αναζήτηση, την ανάγκη να αντλήσουμε από κάπου λίγη ενέργεια, απαραίτητη για να κάνουμε ένα μικρό βήμα μπροστά. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος!



Διαλέγουμε σελίδες από το βιβλιαράκι των εκδόσεων "Κριτική", με τίτλο "Η ευτυχία είναι εσωτερική υπόθεση."

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Ο Φάρος…


Reblogged from:  http://antikleidi.com

Ο κύκλος της ζωής μέσα από μια μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων . Την ταινία αυτή την αφιέρωσε ο σκηνοθέτης στους γονείς του  & μεις στους γονείς όλου του κόσμου.

Η ιστορία αναφέρεται στους γονείς και πως στηρίζουν τα παιδιά τους ώστε να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα. Δεν έχουν σημασία τόσο τα γεγονότα,  οι γονείς θα είναι πάντα σε αναμονή για τα παιδιά τους,  θα είναι πάντα εκεί όπως ακριβώς το φως του φάρου για τα καράβια.

Η ταινία έχει συμμετέχει σε πάνω από 50 διεθνή φεστιβάλ κι έχει κερδίσει 27 διεθνή βραβεία. Όμως αξίζει να τη δείτε γιατί είναι φτιαγμένη από υλικό ψυχής.

[Κάντε κλικ επάνω στη φωτογραφία για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και τη δείτε. Αν έχετε τη δυνατότητα να το κάνετε μαζί με τους γονείς σας, κάντε το. Αν όχι αφιερώστε το τους.]



Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Συντακτικό για Ε' και ΣΤ' τάξη



Κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα μεταφέρεστε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης.
Εκεί μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο άρθρο.
Για οποιαδήποτε απορία, παρατηρήσεις κτλ στείλτε e-mail στο panosgn@yahoo.com
Προσθήκη λεζάντας





Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

«Εγκλωβισμένοι» Διευθυντές Σχολείων και εκπαιδευτικοί από το νέο καθεστώς απουσιών των μαθητών


Reblogged from:  http://www.esos.gr

Τεράστια προβλήματα στους Διευθυντές των Σχολικών Μονάδων και στους Συλλόγους Διδασκόντων , αντί να λύσει ειδικές περιπτώσεις, δημιουργεί η νέα τροπολογία που ψηφίστηκε από τη Βουλή, σχετικά με  τις δικαιολογημένες απουσίες, με εμπρόθεσμα δικαιολογητικά  και χωρίς ιατρική βεβαίωση.
Ειδικότερα η τροπολογία ορίζει τα εξής:
1. Μπορεί ο Σύλλογος των διδασκόντων του Σχολείου, αποφασίζοντας σχετικά με την δικαιολόγηση απουσιών μαθητών, να κάνει δεκτά ή να απορρίπτει εκπρόθεσμα δικαιολογητικά:
α. ιατρικές βεβαιώσεις
β. αιτήσεις - βεβαιώσεις κηδεμόνων
που προσκομίστηκαν μετά από δέκα (10) εργάσιμες ημέρες από την επιστροφή του μαθητή στο σχολείο, εξετάζοντας κάθε περίπτωση αναλυτικά και χωριστά και έχοντας τη δυνατότητα να συγχωρήσει την εκπρόθεσμη υποβολή τους με αιτιολογημένη απόφασή του.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 1Η :Ο Σύλλογος διδασκόντων δεν είναι Πάπας για να «συγχωρεί» εκπρόθεσμη υποβολή. Ο σύλλογος διδασκόντων εφαρμόζει τους νόμους. Δεν υπάρχει νομίζω στη γλώσσα της διοίκησης τέτοια αναφορά «να συγχωρεί».
Ακόμη και αν είναι αιτιολογημένη η καθυστέρηση προσκόμισης των δικαιολογητικών, αυτό δημιουργεί σοβαρά ζητήματα, στην περίπτωση που η δικαιολόγηση γίνεται στο επόμενο τρίμηνο ή τετράμηνο και αφορά προηγούμενο, διότι έχει γίνει στο πρακτικό του συλλόγου η δικαιολόγηση των απουσιών του τριμήνου ή τετραμήνου.
Αυτό που θα έλυνε εν μέρει το πρόβλημα των γονέων, στην περίπτωση που υπάρχει ιατρική βεβαίωση, αυτή, αντί να προσκομίζεται από τον γονέα-κηδεμόνα, να προσκομίζεται από τον ίδιο το μαθητή. 
Επίσης ΠΡΕΠΕΙ επιτέλους να αξιοποιηθεί το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο για τη δικαιολόγηση των απουσιών από τους γονείς με ηλεκτρονικά μηνύματα που έχουν θέση δήλωσης. Με τον ίδιο τρόπο ΠΡΕΠΕΙ να γίνεται η ενημέρωση των γονέων για τις απουσίες των παιδιών τους και όχι (πια) με ταχυδρομικές επιστολές που κοστίζουν χίλια ευρώ ανά σχολείο και έτος.  Η άρνηση του Υπουργείου να υιοθετήσει αυτή την απλούστατη καινοτομία που έχει ήδη προταθεί , έχει τεράστιο κόστος σε εργατοώρες για τους γονείς, σε έξοδα μετακίνησης κτλ.

ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2 ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΜΟΥ ΟΡΙΖΕΙ:
 Ο Σύλλογος των Διδασκόντων του Σχολείου έχει τη δυνατότητα να δικαιολογεί απουσίες μαθητών για λόγους υγείας, με ιατρική βεβαίωση ή χωρίς ιατρική βεβαίωση αν η πάθηση είναι εμφανής και μη χρήζουσα απόδειξης.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 2Η: Από πότε ο σύλλογος διδασκόντων απέκτησε τέτοιες γνώσεις και ικανότητες; Εκτός από μπανταρισμένα πόδια και χέρια ή άλλες εξωτερικές κακώσεις, πώς μπορεί να είναι μια πάθηση «εμφανής και μη χρήζουσα απόδειξης». Ακόμη και σ’ αυτή την περίπτωση, ο σύλλογος παρεμβαίνει αυτόκλητα, χωρίς κάποια αίτηση του μαθητή ή του γονέα;:
Η ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ α ΟΡΙΖΕΙ: Για μεμονωμένες ή συνεχείς ώρες ημερήσιου προγράμματος και χωρίς την άδεια του Διευθυντή .
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗΣ 3Η: Αυτό σημαίνει πλήρη διάλυση του σχολείου. Οι μαθητές θα μπαινοβγαίνουν χωρίς κανείς να μπορεί να τους κάνει την παραμικρή παρατήρηση Η Η ΙΔΙΑ ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΟΡΙΖΕΙ: αν δεν καταχωρίστηκε σχετική παρατήρηση στο ημερήσιο δελτίο απουσιών (π.χ. γιατί από αμέλεια δεν ζητήθηκε άδεια
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 4Η:  (Αυτό σημαίνει αναγνώριση «δικαιώματος κοπάνας» για τους μαθητές
Η ΙΔΙΑ ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΟΡΙΖΕΙ:  ή από αμέλεια δεν καταχωρίστηκε σχετική παρατήρηση
 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 4Η:  Αμέλεια τίνος; Του διευθυντή;, 
Η ΙΔΙΑ ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ ΟΡΙΖΕΙ:  εφόσον εξετάζοντας κάθε περίπτωση αναλυτικά και χωριστά ο σύλλογος κρίνει ότι αδικούνται άλλως οι μαθητές από υπαιτιότητα του Σχολείου 
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 5Η:  Αυτό μου είναι εντελώς ακατανόητο. Πώς αδικούνται οι μαθητές από υπαιτιότητα του σχολείου; Τι εννοεί ο νομοθέτης; Γιατί δεν δίνεται κάποιο παράδειγμα, όπως πιο πάνω;,
Η ΥΠΟΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ β ΟΡΙΖΕΙ: για πρώτες ώρες, εφόσον δικαιολογείται η μη έγκαιρη προσέλευση στο Σχολείο (κινητικά προβλήματα - αναπηρία)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ 6Η:  Ποιες είναι οι πρώτες ώρες; Πρώτη ώρα γνωρίζουμε, οι υπόλοιπες είναι 2η , 3η, 4η, κτλ). .

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2013

ώχ! βασανάκια - για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου


Reblogged fromhttp://www.sarantakos.com

Κάτι διαφορετικό για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου.
Το ώχ! βασανάκια, δημοσιευμένο στα 1894, είναι ένα από τα κομψότερα και τα πιο ερωτικά διηγήματα του αγίου της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Με επίκεντρο το σχολείο αρρένων της εποχής, πρωταγωνιστεί ο πρώιμος ίμερος των μαθητών της τρίτης τάξης για τα συνομήλικά τους κοριτσόπουλα, που συγκεντρώνονται σε μια ταράτσα απέναντι.

Το ήμισυ του μεγάλου ακόμψου κτιρίου ήτο πατωμένον, το άλλο ήμισυ, χάνι, απάτωτον, απαλάμιστον, υγρόν και σκοτεινόν. Επάνω εις το μισόν πάτωμα, ο αγαθός ελληνοδιδάσκαλος εδίδασκε τους σκληροτραχήλους μαθητάς του, δεκατρείς ώρας την ημέραν. Τέσσαρας ώρας έκαμνε μάθημα εις την πρώτην τάξιν, τέσσαρας εις την δευτέραν και πέντε εις την τρίτην. Κάτω εις την συσσωρευμένην κόνιν τριών δεκαετηρίδων, έβοσκον χιλιάδες βλατούδες, ψαλίδες, αλογάκια και άλλα ζωύφια, και εχόρευον μυριάδες ποντικοί. Επάνω εις το φατνωμένον μέρος του κτιρίου,  προς  το  ανατολικομεσημβρινόν   ήμισυ,   ίπταντο   μετοχαί,   απαρέμφατα, αντωνυμίαι, και εκελάδουν μονοτόνως εναλλασσόμενα πρόσωπα και αριθμοί και εγκλίσεις, και η ράβδος εκράτει συχνά τον χρόνον επί των νώτων των μαθητών.

Δυσμόθεν και αντικρύ του σχολείου ήτο το μικρόν μετόχι της διαλυμένης μονής του Αγ. Νικολάου, οικίσκος εκ δύο χωριστών θαλάμων, με τας θύρας προς την οδόν. Εις τον ένα κατώκει διαρκώς η μήτηρ Συγκλητική, εβδομηκοντούτις ενάρετος καλογραία. Εις τον άλλον κατέλυεν, οσάκις κατέβαινεν από το μοναστήρι διά να εξομολογήσει τους μετανοούντας, ο αγαθός πατήρ Ισαάκιος, ο παρά πάσι σεβάσμιος πνευματικός.
Δίπλα εις το κατάλυμα του πνευματικού υψούντο,  με τους κλώνους γυμνούς, δύο φυλλορροήσασαι συκαμινέαι. Ολίγον παρακάτω από τας συκαμινέας, προς βορράν, ήτο το σπίτι της Σοφιανίνας, εις τον εξώστην του οποίου εφαίνετο κρεμασμένον ωραίον κλωβίον, και μέσα εις το κλωβίον, ώκλαζεν επί τινος οριζοντίου ξυλαρίου, μέγας λαμπρόπτερος και ποικιλόπτερος παπαγάλος. Δίπλα εις το σπίτι της Σοφιανίνας υψούτο μεγάλη οικία, με ευρείαν αυλήν και πλατείαν υψηλήν ταράτσαν, αντικρύζουσαν σχεδόν με την μεγάλην θύραν του κτιρίου, του χρησιμεύοντος ως σχο­λείου. Και παραπέρα από την οικίαν αυτήν ευρίσκετο το μικρόν ισόγειον, απαίσιου φήμης, με ασβεστωμένα τα κλειστά παράθυρα σπιτάκι, όπου κατώκει η Βότσαινα η μάγισσα.
                                               
                                                                                    * * *

Ήτο ώρα δεκάτη της πρωίας. Ο διδάσκαλος, αφού ετελείωσε το πρωινόν μάθημα της πρώτης τάξεως, είχεν αποπέμψει τους βαρυκεφάλους μαθητάς και είχεν αρχίσει να παραδίδει εις την δευτέραν. Κάτω εις τα πρόθυρα του σχολείου, επί του κατωφλίου της θύρας και εντός και έκτος αυτής επί του εδάφους, με τα βιβλία των υπό την μασχάλην ή ανοικτά επί των γονάτων, χωρίς ν’ αναγινώσκωσιν, εκάθηντο οι μαθηταί της τρίτης τάξεως, περιμένοντες να έλθει η σειρά των, περί την ενδεκάτην, διά ν’ ακροασθώσι και αυτοί το πρωινόν μάθημα.
Μεσημβρινώτερον, έξωθεν του οικίσκου του πνευματικού, τέσσαρες ή πέντε ευλαβείς γραίαι, εκάθηντο επί τινων στελεχών και χονδρών ξύ­λων, περιμένουσαι να έλθει η σειρά των, διά να εισέλθωσι πλησίον του πνευματικού. Ήτο δύο ή τρεις ημέρας προ των Χριστουγέννων, και αφού είχον νηστεύσει ως καλαί χριστιαναί, ησθάνοντο την ανάγκην της εξομολογήσεως διά ν’ αξιωθώσι της θείας κοινωνίας. Εν τω μεταξύ δε, καθήμεναι έξωθεν της θύρας του πνευματικού, ανεκοίνουν προς αλλήλας αξιο­περίεργους ιστορίας, και κατέκρινον, από χριστιανικόν ζήλον, την διαγωγήν των γειτονισσών και των γνωρίμων των.
Από καιρού εις καιρόν ηκούετο, οξεία και διαπεραστική, η φωνή του διδασκάλου, αιρομένη υπέρ τον συνήθη τόνον, επιπλήττοντος και κραυγάζοντος εν εξάψει. Και κατόπιν διεκρίνετο ως ψιθυρισμός η ασθενεστέρα φωνή μαθητού τινος απαντώντος εις τας ερωτήσεις του διδασκάλου. Και συγχρόνως, εις τον αντικρινόν εξώστην, ο παπαγάλος, ηλεκτριζόμενος, έκραζε:
— Παπαγάου !  θέλεις καφέ;
Και οι μαθηταί, οι καθήμενοι εις τα πρόθυρα του σχολείου, εκάγχαζον κι έκλειον τα βιβλία των, κι έτρεχον κι εφώναζον  και οιστρηλατούντο.

                                                                        * * *

Ο είς των μαθητών της Γ' τάξεως, υψηλός, οστεώδης, με ζωηρόν βλέμμα, φαινόμενος να είναι τουλάχιστον δεκαεξαέτης, δεν απέσπα το βλέμμα του από την ταράτσαν εκείνην, την υψηλήν. Έως τότε ψυχή δεν εφαίνετο επάνω εις την ταράτσαν, αλλά μετ’ ολίγον  ωραίον κοράσιον, δεκατεσσάρων ετών, με τα ξανθά μαλλιά ξέπλεκα εφάνη επί της ταράτσας. Κατόπιν άλλο της αυτής ηλικίας επίσης με ξανθά μαλλιά, και έν άλλο με μαύρα μαλλιά. Ο μαθητής τότε εκείνος, όστις έπασχε φαίνεται, από πρώιμον έρωτα, ηκούσθη να ψιθυρίζη:
—Αχ! βασανάκια, βασανάκια!
Ο γείτων του, όστις εφαίνετο γνωρίζων την αδυναμίαν του, κύψας εις το ούς, του εψιθύρισε το εξής δίστιχον, το οποίον ίσως αυτός ή άλλος κανείς μεγαλυτέρας ηλικίας είχε συνθέσει:

«Γίνε, Μαριώ μου, βόιβοδας, και συ, Λενιώ μου, μπέης,
και συ, μικρό Κατερινιώ, κριτής για να με κρένεις»

Τα τρία κορίτσια εγύριζαν, εγύριζαν, έφερναν βόλτες επάνω εις την ταράτσαν, επεριπατούσαν, εστέκοντο, εκοίταζαν εις τον ουρανόν, συνομι­λούσαν, έρριπταν ματιές προς το μέρος της θύρας του σχολείου, όπου ήσαν οι μαθηταί, και δεν είχαν ησυχίαν. Οι μαθηταί εξέχασαν και το σχολείον, και τα βιβλία, και τον διδάσκαλον, και αυτόν τον παπαγάλον, και εσηκώθησαν, κι εκινούντο, και οιστρηλατούντο εις τρόπον επίφοβον. Τα τρία βασανάκια, ως τα ωνόμαζεν ο πτωχός εκείνος μαθητής, δεν έμειναν επί πολλήν ώραν μόνα των επάνω εις την ταράτσαν. Και άλλα κατόπιν των βάσανα, και άλλα βασανάκια, εφάνησαν πλησίον των. Φαί­νεται ότι η ταράτσα εκείνη εχρησίμευεν ως συνεντευκτήριον όλων των κοριτσιών της γειτονιάς. Το θέρος, όταν έπεφτεν ο ήλιος, ή τον χειμώνα, όταν ήτο αιθρία ηλιοφεγγής ημέρα, ως η ημέρα εκείνη του Δεκεμβρίου, τα κοράσια ανέβαιναν εκεί, καταβιβάζοντα τα λευκά τουλουπάνια των έως τους οφθαλμούς, στρέφοντα τα νώτα προς τον ήλιον, διά να μη μαυρίσουν. Και ηκούετο εκεί επάνω φαιδρόν λάλημα και εύθυμος μινυρισμός παρθένων, και κελαδήματα ανθρωπίνων χελιδόνων μόλις έναρθρα, αλλ’ όχι ολιγώτερον κενά εννοίας από τα κελαδήματα των πτερωτών χελιδόνων του έαρος.
Ήσαν ήδη εξ ή επτά κοράσια, από δέκα έως δεκαπέντε ετών ηλικίας, επάνω εις την ταράτσαν. Αλλ’ όταν ηκούσθη ο βαρύς δούπος των βημάτων των μαθητών της Β' τάξεως, κατερχομένων την κλίμακα, ως να τους κατεδίωκαν τα αόρατα φάσματα των εις -μι ρημάτων και των συν­δέσμων και των μετοχών, και αι ζώσαι εικόνες των μαυροπινάκων, και οι  δώδεκα ή δεκαπέντε εκείνοι νέοι εξήλθον θορυβωδώς της θύρας του σχολείου, κραυγάζοντες εν παρόδω «παπαγάλο! θέλεις καφέ;» προς το απτόητον εκτοπισμένον πτηνόν το οποίον τούς έβλεπεν εν μακαρία απαθεία, κωφεύον εις τας παροτρύνσεις των, τότε τα εύθυμα κοράσια εκείνα έγι­ναν διά μιάς άφαντα από την ταράτσαν. Τούτο το έκαμαν κάπως ως να εσπλαγχνίσθησαν τους πτωχούς μαθητάς της Γ’ τάξεως, οι οποίοι, μετά πόνου και σπαραγμού καρδίας θ’ ανέβαινον εις την παράδοσιν, τώρα ότε ήλθεν η σειρά των, ενόσω τα βασανάκια εκείνα ευρίσκοντο επί της ταράτσας. Οι μαθηταί ανέβησαν τότε με διπλήν λύπην, διά την θετικήν ταύτην και την αρνητικήν δυστυχίαν.

                                                                        * * *

Μόλις ανέβησαν οι μαθηταί εις τον τόπον της παραδόσεως, και τα κοράσια εφάνησαν πάλιν διά μιάς επί της ταράτσας. Αλλά τώρα δεν έμειναν πλέον όσα ήσαν. Η μικρά αγέλη ηύξησε ταχέως, και θα ήσαν όλα δεκαπέντε έως δεκαοκτώ κοράσια, επάνω εις την ταράτσαν. Ήσαν πρώτον το Μαριώ και το Λενιώ και το Κατερινιώ, τα τρία κοράσια της οικίας. Είτα είχον έλθει από την πρώτην γειτονικήν οικίαν το Ξενιώ και το Κουμπώ, δύο ωραίαι μελαγχροιναί αδελφαί, η μία δεκατεσσάρων και η άλλη δώδεκα ετών. Μετ’ αυτάς ήλθαν το Φωλιώ το Βελισάρικο και το Μαχώ το Πορταρίτικο, από δύο άλλας παρακειμένας οικίας. Κατόπιν ήλθαν το Κατινιώ, η παπαδοπούλα, και η Ευανθία, η καπετανοπούλα, από την οικίαν της εξαδέλφης των, της Μαχώς, όπου ευρίσκοντο· ύστε­ρον ήλθαν το Τσιτσώ το Ραφτί, και το Ασπασώ το Παναδί, και η Σοφούλα το Μπακιρί, και τελευταίαι ήλθαν η Μόρφω, η Σερετούλα, και το Κυρατσώ και το Ασμινιώ, αι αδελφαί της, και προσετέθησαν εις τας άλλας. Όλαι ή σχεδόν όλαι ήσαν ωραία κοράσια με γαλανά όμματα, με μαύρα όμματα, με βαθέα και  αμαυρά και οινωπά όμματα, με λευκόν χρώτα, με μελίχρυσον και χνοάζοντα χρώτα, με μαύρους και ούλους βο­στρύχους, με μακρούς και ξανθούς και καστανούς πλοκάμους, με ελαφρά βαθουλώματα περί τας κόγχας των οφθαλμών, με ωραία λεπτά ρόδινα ή αβρά και κοράλλινα χείλη, με κυανιζούσας φλέβας, με χαρίεντας λακκίσκους και γελασίνους υπό τας παρειάς, με αναστήματα νεοφύτων κυπα­ρίσσων, με λευκά τουλουπάνια, με λεπτά και διαφανή αλέμια περί την κεφαλήν, με κοντά φουστανάκια, με λευκάς περικνημίδας, και με συρτάς εμβάδας.
Συνήλθον εκεί, υψηλά εις την ταράτσαν, καθώς τα χελιδόνια εις τον άνω πυργίσκον του μαρμάρινου κωδωνοστασίου το θέρος, και ωμίλουν και εκελάδουν, και εγέλων και ετερέτιζον, και συνδιελέγοντο και ετιτύβιζον. Η μία επεχείρει να διηγηθεί κάτι τι, και το άφηνε μισόν, διότι η άλλη την διέκοπτε δι' ερωτήσεων, δι' επιφωνημάτων και διά παρατηρή­σεων. Η τρίτη ήρχιζεν άσμα και έλεγε μόνον ένα στίχον και μισόν· η τετάρτη έσυρε τέσσαρα ή πέντε βήματα καλαματιανού και έπαυε. Η άλλη συνέπλεκε κατά τινα τρόπον τους βραχίονας σταυρωτά με άλλας δύο, και τας εβίαζε να χορεύσωσι την «καμάρα», άδουσα άμα αργώς και μελωδικώς:

«Καμάρα χτί, καμάρα χτί,
καμάρα χτίζω στο γιαλό. . .»

Και η καμάρα δεν εστέριωνε, και καμμία επιχείρησις δεν ευωδούτο, και καμμία συνδιάλεξις δεν ελάμβανε πέρας. Δεν υπήρχεν έννοια, δεν υπήρχε σκέψις και στοχασμός και σκοτούρα. Όμματα έλαμπαν, παρειαί ανθούσαν, χαμόγελα ανέτελλαν, άσματα εν ψιθυρισμώ, και αισθήματα εν εμβρύω, και βαθείαι πνοαί και ελαφροί στεναγμοί, και αύραι της νεότητος ερρίπιζον, αέριζον, εδρόσιζον, τα σώματα και τας καρδίας.

                                                                        * * *

Περί ώραν δωδεκάτην και ημίσειαν, δεν είχε μείνει πλέον καμμία εκ των ευλαβών γραιών έξωθεν του μετοχίου του παπα-Ισαακίου.  Ο παπαγάλος από πολλής ώρας δεν είχεν ακούσει την φωνήν τού αποκαμωμένου διδασκάλου να υψωθεί, και δεν είχεν εκπέμψει και αυτός την συν­ήθη κραυγήν του.
Τα κορίτσια ητοιμάζοντο να χωρισθώσι, και είχον καταβεί από την ταράτσαν. Ευρίσκοντο τώρα κάτω εις το προαύλιον της οικίας και εμεγαλοφωνούσαν και έκαμναν τόσον θόρυβον, όσον δεν θα έκαμναν ποτέ παιδία της αυτής ηλικίας. Η συναναστροφή των επολλαπλασίαζε την τρέλαν των, και εκάστη τούτων εφαίνετο να εχει τόσην τρέλαν, όσην θα είχον όλαι ομού. Αντικρύ των, εις την αυλήν του οικίσκου της μαγίσσης, ίστατο άσχημη γραία, με άτακτον κόμην και ενδυμασίαν, και τας εκοίταζε με αλλόκοτον βλέμμα.
Ώραν πρώτην παρά τέταρτον, κατήλθε τέλος από το ύψος του πατώματος του σχολείου ο διδάσκαλος, και ευθύς κατόπιν κατέβησαν οι μαθηταί εν αλαλαγμώ και θορύβω. Ήτο πολλαπλή χαρά την ημέραν εκείνην. Ήτο το τελευταίον μάθημα προ των διακοπών των Χριστουγέννων.
Η αγέλη των μαθητών αντίκρυσε την αγέλην των κορασίων, και τα βλέμματα έβαλον κατ’ ευθείαν προς το προαύλιον της μεγάλης οικίας με την ταράτσαν, και οι πόδες ηρνούντο να βαδίσωσι προς άλλην διεύ­θυνσιν. Αλλά την ιδίαν στιγμήν, η άσχημη γραία ήτις εκοίταζε τα κο­ράσια, σκανδαλισμένη ήδη από τας τρέλας τας οποίας έβλεπεν, ενόμισεν ότι έν των κορασίων εξέφερεν ένα αστεϊσμόν εις βάρος της, και ότι αι άλλαι εγέλασαν με τούτο. Της εφάνη ότι ήκουσεν ευκρινώς την λέξιν «μάγισσα». Δεν χάνει καιρόν, αρπάζει μεγάλην τρικοκκιάν, από τον φράκτην της γειτόνισσας, και τρέχει προς το μέρος όπου ίσταντο αι κορασίδες.
Αι πολλαί εξ αυτών, όσαι δεν ήσαν του σπιτιού, απεχαιρέτισαν τας τρεις αδελφάς, και ήρχισαν ν’ απομακρύνονται. Η απαίσιος γραία έτρεξε, με ξέπλεκα ψαρά μαλλιά, με μισήν μανδήλαν, με σχισμένην και εμβαλωμένην κόκκινην μαλλίναν, κοντήν εμπρός, ξηλωμένην από την μέσην και συρομένην οπίσω, με μίαν μαλλίνην, ρυπαράν, σχισμένην περί τους δακτύλους και την πτέρναν, κάλτσαν, με ένα πόδα γυμνόν, ρικνή, βλο­συρά, με το έν τσουλούφι της κόμης κρεμασμένον έως τον ώμον,  με το άλλο κοντόν και κυρτωμένον υποκάτω εις την μανδήλαν, έτρεξεν με την μεγάλην τρικοκκιάν, την έχουσαν οξείας και τσουχτεράς τας ακάνθας, διά να βγάλει, ει δυνατόν, τα μάτια, ή, τουλάχιστον, να σχίσει τας αβράς σάρκας των κορασίδων. Ο σκύλος της έτρεχεν από οπίσω, γαυγίζων μανιω­δώς, σημαίνων την έφοδον. Ο παπαγάλος, απ’ επάνω από τον εξώστην της Σοφιανίνας, ερεθισθείς, ήρχισε να κράζει:
— Παπαγάου! παπαγάου!

                                                                        * * *


Ήτον αυτή, η ιδία Βότσαινα η μάγισσα. Ημέραν μεσημέρι, διερ­χόμενοι έξω της οικίας της, όλοι εσταυροκοπούντο. Την νύκτα ουδείς θα ετόλμα να διέλθει. Είχε μεγάλην φήμην εις την τέχνην της. Εάν συνέ­βαινε κανέν εντόπιον πλοίον να μην έχει ακουσθεί από καιρόν και να είναι ύποπτον, αυτή ήτο ικανή να δείξει μέσα εις έν αυγόν, εις την γυναίκα ή την μητέρα του εν υποψία ναυτικού, την τύχην του πλοίου. Πότε το πλοίον ήτο σώον μετά του πληρώματος, και αυτή το εδείκνυε βουλιαγμένον μέσα εις το αυγόν. Πότε το πλοίον είχε ναυαγήσει πράγματι, κι εκείνη το εδείκνυεν  ορθοπλοούν μέσα εις τον  κρόκον.  Τούτο εκανονίζετο  όχι  από την αμοιβήν την οποίαν ήλπιζε να λάβει, αλλ’ από τα αισθήματα τα οποία έτρεφεν η ιδία προς την γυναίκα ή την μητέρα του καραβοκύρη. Αλλ’ η έκβασις δεν εζημίωνε μεγάλως την φήμην της. Ήτο πάντοτε η Βότσαινα η μάγισσα.  Πώς τα κατάφερνε!
Έτρεχε πάλλουσα εις την χείρα την πελωρίαν τρικοκκιάν,  με το έν τσουλούφι των μαλλιών της σειόμενον επί του ώμου της, με τους σκλη­ρούς και χελωνοδέρμους πόδας της πλήττοντας το έδαφος ως πέταλα φορβάδος. Αι παιδίσκαι είχον χωρισθεί εν τω μεταξύ κατά πολλάς διευθύν­σεις. Αυτή, με το όμμα της, εξέλεξε μεταξύ όλων των συμπλεγμάτων το πολυαριθμότερον, και κατ’ εκείνου έστρεψε την μανίαν της.
Ήσαν πέντε ή έξ εκ των κορασίδων. Δεν είχαν εννοήσει τίποτε κι εξηκολούθουν να βαδίζωσιν αργά και συνομιλούσαι. Η μάγισσα, καθ’ όσον επλησίαζεν, εβώβαινε το βήμα της, και δεν ηκούετο πλέον ο κρότος των πετάλων. Επεθύμει ν’ απολαύσει την ηδονήν να σχίσει τον λαιμόν ή το μάγουλον μιάς ή περισσοτέρων εκ των νεανίδων, πριν λάβωσιν αυταί είδησιν.

                                                                        * * *

Συγχρόνως, οι νέοι της Γ' του ελληνικού σχολείου είχον παρατηρήσει την έφοδον, και δύο ή τρεις εξ αυτών, οι ζωηρότεροι, χωρίς να διστάσωσιν, επέταξαν τα βιβλία των εις το έδαφος, ήρπασαν ολίγα χα­λίκια, και ώρμησαν να κυνηγήσωσι την μάγισσαν. Έτρεχον κατόπιν της και εις κάθε πέντε βήματα έκυπτον βιαστικά, ήρπαζον λιθάρια και βώλους γης, και την επετροβόλουν.
Τρεις ή τέσσαρες άλλοι, έτρεξαν κατόπιν των, κρατούντες τα βιβλία υπό την μασχάλην.
Η εξαγριωμένη μάγισσα είχε φθάσει ήδη τας μικράς παιδίσκας, και αύται είχον αισθανθεί τέλος την καταδίωξιν,  ετάχυναν δε το βήμα απορούσαι και γελώσαι.
Ο σκύλος έτρεχε κατόπιν της Βότσαινας γαυγίζων μανιωδώς, οι τρεις μαθηταί του σχολείου έτρεχον κατόπιν του σκύλου  ρίπτοντες λί­θους και βώλους. Ο παπαγάλος μακρόθεν, από τον εξώστην της Σοφιανίνας, επανελάμβανε:
— Παπαγάου! θέλεις καφέ;                   

                                                                        * * *

Ο αέρας μόνον της τρικοκκιάς, και η άκρα ακωκή μιάς των πολυκλάδων ακανθών, έθιξε την κόμην μιάς των κορασίδων, της δωδεκαετούς Μαχώς, της κόρης του Πορταρίτη.
Συγχρόνως λίθος ευστόχως ριφθείς υπό του υψηλού και ισχνού μαθητού, εκείνου εις το ούς του οποίου είχε ψιθυρίσει είς των συμμαθητών του το ανωτέρω παρατεθέν δίστιχον, και όστις ήτο ο πρώτος πετάξας τα βιβλία του και τρέξας, εκτύπησε τόσον καιρίως, και εκλόνισε τόσον σφοδρώς την πελωρίαν τρικοκκιάν, εις την χείρα της Βότσαινας, ώστε η μάγισσα ησθάνθη δεινόν τον αντίκτυπον, η χείρ της επόνεσε και αφήκε το όπλον της να πέσει κατά γης.
Ο υψηλόκορμος νέος επάτησεν εν θριάμβω επί της πολυκλάδου τρι­κοκκιάς, και η μάγισσα ετράπη εις ραγδαίαν φυγήν, ενώ οι άλλοι την κατεδίωκον ακόμη πετροβολούντες την, ο σκύλος τους εγαύγιζε φοβερά, και ο παπαγάλος εφώναζε κατά πρόσωπον της μαγίσσης:
— Θέλεις καφέ; Θέλεις καφέ;



(1894)

Από την κριτική έκδοση του Ν.Δ.Τριανταφυλλόπουλου με κάποιον επιπλέον εκσυγχρονισμό της ορθογραφίας (υποτακτική, μονοτονικό).
Βλατούδες είναι οι κατσαρίδες, αλέμι είναι μαντίλι για το κεφάλι από ψιλό ύφασμα σαν τουλπάνι, η μαλλίνα είναι είδος μάλλινου μισοφοριού.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Ξεκουράστε το μυαλό σας με τη σωματική άσκηση


Reblogged fromhttp://www.iatronet.gr/

Πολλοί πιστεύουν ότι για να χαλαρώσουν αρκεί να ξεκουραστούν, κάνοντας ένα διάλειμμα από την έντονη ζωή τους. Βεβαίως, ένας υπνάκος είναι αναζωογονητικός και μας ανασυντάσσει. Όμως το ερώτημα είναι: εάν μπορούμε να εξουδετερώσουμε τις ορμόνες του στρες που συχνά – πυκνά κατακλύζουν το σώμα μας χωρίς να υπάρχει κάποιος πραγματικός κίνδυνος.

Η τακτική φυσική άσκηση και κύρια η αερόβια,  φέρνει σημαντικές αλλαγές στο σώμα μας, στο μεταβολισμό, στην καρδιά και τονώνει το μυϊκό μας σύστημα. Από τη μια μας διεγείρει και από την άλλη μας ηρεμεί. Πλέον, είναι γνωστό ότι ειδικοί ιατροί συστήνουν την άσκηση ως μέσο θεραπείας της κατάθλιψης και του χρόνιου στρες.
Υπάρχουν δύο βασικές ιδιότητες της φυσικής άσκησης, ώστε να μας δίνει τα τόσα σημαντικά οφέλη:
  • η άσκηση μειώνει τα επίπεδα των ορμονών του στρες (αδρεναλίνη και κορτιζόλη). Η αυξημένη παραγωγή τους, μας χρησιμεύει σε κάθε περίπτωση που αντιμετωπίζουμε ένα κίνδυνο, στην ουσία προστατεύει τη ζωή μας. Όμως σήμερα, στην ταραχώδη ζωή που διαβιούμε, ο οργανισμός μας παράγει μεγάλες ποσότητες αυτών των ορμονών, γιατί αντιλαμβάνεται το στρες και το χρόνιο άγχος ως κίνδυνο για την ίδια μας τη ζωή. Μας δίνει τη δύναμη να ‘παλέψουμε’ ή να ‘φύγουμε’ με την κυριολεξία των λέξεων. Με την άσκηση λοιπόν τον ‘ξεγελάμε’ και εκτονώνουμε όλη την ένταση…
  • Ο οργανισμός μας τονώνεται, παράγοντας τις ενδορφίνες που θεωρούνται τα φυσικά παυσίπονα του σώματος και έχουν ανάλογες δράσεις με τις οπιοειδείς ουσίες όπως η μορφίνη και η ηρωίνη. Επίσης, η φυσική άσκηση, ο καλός ύπνος και η σωστή διατροφή ενισχύουν την παραγωγή και άλλων ορμονών όπως η ντοπαμίνη που ανεβάζουν τη διάθεση, την αισιοδοξία και την ψυχική αντοχή. Η ντοπαμίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής του εγκεφάλου που παίζει σπουδαίο ρόλο και στη λήψη αποφάσεων.
Τα συναισθηματικά οφέλη της φυσικής άσκησης
Για σκεφτείτε όμως το αποτέλεσμα μείωσης του σωματικού βάρους σας ή τη μείωση της περιφέρειας στη μέση σας, πόσο σας ανεβάζει και τονώνει την αυτοπεποίθησή σας. Κερδίζετε το αίσθημα της υπερηφάνειας και της ψυχικής δύναμης. Τώρα μπορείτε να ελέγξετε το σώμα σας και φτάσετε όποιο στόχο βάζετε. Δεν είναι λίγοι οι CEO’s και άλλα στελέχη που καταφέρνουν να τρέξουν ακόμα και σε Μαραθώνιο χωρίς να κινδυνεύει η υγεία τους.
Ξεκουράστε το μυαλό σας
Πολλές φορές αναζητάτε να αποσπάσετε τη σκέψη σας από τις έγνοιες της καθημερινότητας, να ξεχαστείτε με κάτι άλλο, ίσως ανούσιο, ώστε να χαλαρώσετε. Η άσκηση σας το προσφέρει. Όταν γυμνάζεστε π.χ. παίζοντας μπάσκετ ή κάτι άλλο που σας αρέσει, η σκέψη σας είναι πώς να βάλετε καλάθι και όχι πώς θα πουλήσετε περισσότερα προϊόντα της εταιρείας σας. Πνευματική ξεκούραση που τη χρειάζεστε. Μπορεί κάποιος να μου πει ότι και το τάβλι τον χαλαρώνει… Μην ξεχνάτε εάν δεν ιδρώσετε και δεν ενεργοποιηθείτε μυϊκά, το στρες με τις ορμόνες του θα παραμείνουν να σας υποσκάπτουν την ποιότητα της ζωής σας.
Η κοινωνική διάσταση
Η άσκηση βελτιώνει και τις κοινωνικές σας σχέσεις, αυξάνει την ομαδικότητά σας και εξωτερικεύει ότι αισθάνεστε, κούραση, εκνευρισμό, συμπόνια, σύμπνοια, ενισχύοντας τη δεξιοτεχνία σας στην αντιμετώπιση οποιωνδήποτε καταστάσεων. Αποκτάτε νέες γνωριμίες. Σε αντίθεση, κάποιοι που τις έχουν ‘βαρεθεί’ τους δίνεται τη δυνατότητα να απολαύσουν τη μοναξιά τους και να μείνουν λίγο με τον εαυτό τους. Ευκαιρία για νέα αισιόδοξα σχέδια με τη βοήθεια της νευροχημικής διαδικασίας του εγκεφάλου.
Τι περιμένετε; Ξεκινήστε, αρκούν και 20' περπάτημα για αρχή…!

Πηγή: Σταυρόπουλος Λεωνίδας, Σύμβουλος Υγείας και Ευεξίας, Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=15754. Ημ/νία δημοσίευσης: 6 Σεπ. 2011

Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2013

Γράμμα σ’ ένα νέο δάσκαλο

Reblogged fromhttp://news.kathimerini.gr

Οι σημερινές προκλήσεις
Του Βασίλη Kαραποστόλη

Αγαπητέ μου συνάδελφε,
Δεν σε γνωρίζω προσωπικά, ξέρω όμως αρκετά για την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Από πέρυσι που διορίστηκες στο δημοτικό σχολείο αυτού του χωριού -είναι από τα λίγα που κρατάνε ακόμη- διαπίστωσες πως θα δυσκολευόσουν πολύ με τα έξοδά σου. Ο μισθός σου ψαλιδίστηκε, γεγονός που σε καίει όλο και περισσότερο. Δεν θα συζητήσουμε όμως εδώ για το πόσο επώδυνο και άδικο είναι αυτό. Αν σου γράφω αυτό το γράμμα, είναι για να σου θέσω ανοιχτά ένα άλλο ζήτημα που το θεωρώ εξίσου σοβαρό. Εννοώ τη μετάγγιση της δυσαρέσκειάς σου στους μαθητές.

Θα το πω ευθέως και με όλο τον κίνδυνο να παρεξηγηθώ: στον δάσκαλο απαγορεύεται όχι βέβαια η απογοήτευση, αλλά το να κάνει επάγγελμα τη διάδοσή της. Δεν έχει το δικαίωμα να παρουσιάζεται στην τάξη του σαν ένας κακοπαθημένος χωρίς ελπίδες, γιατί οι μικροί μαθητές που τον βλέπουν διαβάζουν στο πρόσωπό του μιαν αποτυχία που δεν είναι μόνο δική του, είναι όλων, όλης της κοινωνίας, όλης της προσπάθειας που υποτίθεται ότι κάνει η ανθρωπότητα για να είναι πιο ανθρώπινη. Είναι παιδιά αυτά που σε παρατηρούν, μην το ξεχνάς. Πράγμα που σημαίνει ότι εσύ μπορείς μεν να δυσαρεστείσαι ή να οργίζεσαι με την κρίση, δεν μπορείς όμως να προκαταλαμβάνεις εντελώς την εμπειρία των μικρών ακροατών σου. Πιθανόν στη ζωή τους να υποστούν ακόμη χειρότερα, να τους λείψει ακόμη και το ψωμί. Επίτρεψέ μου όμως να σου θυμίσω ότι δουλειά σου δεν είναι τόσο να τους μάθεις πώς θα διεκδικούν το ψωμί όσο το πώς θα σκέπτονται, και σκέψη σημαίνει πρώτα απ’ όλα να διακρίνουν τα όμοια από τα ανόμοια και να ξεχωρίζουν το κύριο από το δευτερεύον. Ενδέχεται, αργότερα, να θέσουν ως κύριο μέλημά τους την ελευθερία και μετά το ψωμί, ή το αντίστροφο. Είναι δική τους πάντως υπόθεση αυτή – εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τους πείσεις ότι αξίζει τον κόπο να σκέπτεται κάποιος, να κατανοεί και να κρίνει.
Μοιραία γλιστράω σε αφορισμούς, δεν μου διαφεύγει αυτό. Το πρόβλημα όμως είναι επείγον και ο χρόνος πιέζει για να συνεννοηθούμε. Η αιτία που ο τόνος μου είναι ανήσυχος είναι η τάση αρκετών συναδέλφων σου, εκδηλωμένη πρόσφατα (συμβαίνει εξάλλου το ίδιο σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης), να περνάνε την πόρτα του σχολείου με κατεβασμένα τα μούτρα και να παραμένουν έτσι και μέσα στην αίθουσα. Οσο κι αν συμμερίζομαι τις οικονομικές στενοχώριες τους, με λυπεί που δεν βλέπουν στα πρόσωπα των μαθητών τον ερχομό του πραγματικά Καινούργιου, την αθωότητα για χάρη της οποίας θα ήταν σκόπιμο να συγκρατηθούν, να μην πουν με απόγνωση ότι ένα κι ένα κάνουν μηδέν, να ξεπεράσουν την πικρία τους στο όνομα μιας νέας αρχής. Πράγματι, όταν βρισκόμαστε κοντά σε παιδιά, μας φαίνεται μερικές φορές ότι είναι δυνατόν να ξεκινήσουμε κι εμείς τη ζωή μας από την αρχή. Πρέπει να το πιστεύει αυτό ένας δάσκαλος, πρέπει να το νιώθει, διαφορετικά ας ψάξει για άλλη εργασία. Οποιος στέκεται αντίκρυ στα παιδιά, οφείλει να παίρνει κάτι από την ευπιστία τους, την ίδια στιγμή που εκείνος τους δίνει την επιφύλαξη και την ικανότητα για κριτική.
Θα μου πεις, και με το δίκιο σου, ότι για να το κατορθώσει αυτό σήμερα ένας δάσκαλος, και ειδικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, είναι πιο δύσκολο παρά ποτέ. Γιατί η κοινωνία τού υποβίβασε το κύρος του και η οικογένεια του υπονόμευσε την πειθώ του. Συμφωνώ με την ένστασή σου. Και επαυξάνω μάλιστα, λέγοντας πως οι γονείς από τη μια σού αναθέτουν την εκπαίδευση των παιδιών τους (όπως εκείνοι την εννοούν) και από την άλλη σού δείχνουν πως δεν σε εμπιστεύονται και πολύ. Γεγονός που το πιάνουν στον αέρα τα ανήλικα, κι από εκεί αρχίζουν όλα όσα ζεις καθημερινά: οι πρώιμες ευθιξίες των παραχαϊδεμένων μαθητών (αυξάνονται ακόμη και στην επαρχία), οι δυστροπίες των ατίθασων, οι αυθάδειες των αυριανών βανδάλων.
Εργο πολλαπλό
Είσαι μόνος επομένως. Κυκλωμένος από την απροσεξία των μικρών και από τη δυσπιστία των μεγάλων. Καλείσαι παρ’ όλα αυτά να επωμισθείς ένα έργο πολλαπλό. Καθήκον σου είναι να προστατεύσεις τα παιδιά από τον κόσμο και συγχρόνως να προστατεύσεις τον κόσμο από τα παιδιά, που λόγω της άγνοιάς τους θα μπορούσαν να γίνουν, μεγαλώνοντας, οι τυφλοί καταστροφείς του. Και μήπως προς τα εκεί δεν οδεύουμε; Το φτύσιμο του κόσμου είναι ένα εφηβικό παιγνίδι που γίνεται όλο και πιο δημοφιλές. Εσύ όμως το αναχαιτίζεις όσο μπορείς αυτό. Εσύ είσαι που αποσπάς μια άγουρη ύπαρξη από τα εφήμερα και την τοποθετείς μέσα στο εύρος του χρόνου. Θα ’πρεπε να νιώθεις χαρά και περηφάνια γι’ αυτό, και είμαι σίγουρος ότι κάποιες στιγμές έχεις ήδη νιώσει έτσι. Καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά που ανέλαβες δεν πληρώνονται με τίποτα. Θα είναι, φοβάμαι, πάντα πολύ στενοκέφαλη η κοινωνία για να αμείψει αρκετά εκείνους που παλεύουν με τα αόρατα.
Φυσικά, δεν σου μένει παρά να αγωνιστείς για έναν καλύτερο μισθό, ζήτησέ τον λοιπόν, απαίτησέ τον, προσπάθησε όμως, παράλληλα, να φέρεις στον νου σου και κάποιους άλλους στον ίδιο ρόλο με σένα, άλλοτε, που τους παράσερνε το δασκαλίκι τόσο, ώστε να ξεχνάνε και τα κομμένα τους επιδόματα και την κούρασή τους και το ίδιο το σπίτι τους ακόμη. Μάλλον θα το έβρισκες εξωφρενικά ντεμοντέ να ξαναδιαβάσεις το «Ωχ! βασανάκια» του Παπαδιαμάντη με τον παλιό εκείνο δάσκαλο των δεκατριών ωρών διδασκαλίας την ημέρα, αντιμέτωπο με τους «σκληροτράχηλους» μαθητές του, ή ακόμη να ξαναδείς τη «Ζούγκλα του μαυροπίνακα», με τον πεισματάρη δάσκαλο που δηλώνει ότι το να πλησιάσει τους άγριους εφήβους στην τάξη του είναι για κείνον μια «πρόκληση». Αλλοι καιροί εκείνοι. Αυτό δεν σου έρχεται να μου πεις; Και δεν είναι μια μισο-υπεκφυγή αυτό; Δεν είναι ψέμα αυτό που λέγεται, ότι από τα σχολεία, από την κοινωνία, εξαφανίστηκαν για πάντα οι ανθρώπινοι τύποι που τις δυσκολίες τις παίρνουν σαν πρόκληση; Θα ’θελα πολύ να σ’ ακούσω να μου λες ότι ναι, αυτό είναι ψέμα. Να μου πεις πως εσύ δεν είσαι από εκείνους που μαραζώνουν προτού ακόμη μαραζώσουν. Κι ότι υπάρχουν κι άλλοι με το ίδιο σθένος.

Το ραγισμένο δοχείο


Reblogged fromhttp://lllazaros.blogspot.gr
Μια γριά γυναίκα, Κινέζα, κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της.
Το ένα δοχείο ήταν άψογο και  μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε.
Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδειο.
Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριά κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της.
Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί.
Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο, που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε, ένοιωθε ντροπή για την ατέλεια του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στη γριά.
-Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη!

-Μα γιατί; ρώτησε η γριά.
-Για ποιο λόγο νιώθεις ντροπή;
-Ε, να!
-Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα κι εσύ!
Η γριά χαμογέλασε:
-Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου; Πρόσεξα την ατέλειά σου και την εκμεταλλεύτηκα.
Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες.
Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου.
Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!
Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γυναίκας εκείνης να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.
Ο καθένας μας έχει τις «ρωγμές» του και τις «αδυναμίες» του που μπορούν ακόμη κι αυτές να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας.
Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα.
Αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.
«Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.
Αν ο καθένας μας μετέτρεπε, σαν τη γριά γυναίκας της ιστορίας μας τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος!

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Punk Economics: Lesson 1 greek subs

Για τους μπαμπάδες και τις μαμάδες.


Η οικονομική κρίση στην Ευρώπη με απλά λόγια...
Ο David McWilliams, Ιρλανδός οικονομολόγος μας δίνει το πρώτο μάθημα πανκ οικονομικών. Αξίζει να το δείτε με προσοχή.

[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στο blog της πυξίδας και να διαβάσετε τις λεπτομέρειες της ανάρτησης.]

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2013

«Ίντερνετ: πλεονεκτήματα και παγίδες»


Reblogged fromhttp://www.educartoon.gr
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Ε’- ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

Στο πλαίσιο της Ευέλικτης Ζώνης επιλέγουμε να ασχοληθούμε με τους μαθητές μας με το θέμα «Ίντερνετ: πλεονεκτήματα και παγίδες» με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ασφαλούς Πλοήγησης στο Διαδίκτυο[1] (7 Φεβρουαρίου). Είναι ένα θέμα οικείο στους μαθητές, αρκετά ενδιαφέρον και επίκαιρο και ως εκ τούτου αναμένουμε τη μεγάλη ανταπόκρισή τους.
Στόχος μας μέσα από αυτή την παρουσίαση είναι να οργανώσουμε επί χάρτου σε πρώτη φάση ένα σχέδιο μαθήματος και στη συνέχεια ένα project. Απώτερος στόχος μας είναι να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές βιωματικά, και όχι μέσα από ένα κλασικό «κήρυγμα», για τους κινδύνους που διατρέχουν όταν «σερφάρουν» σε διάφορες, συχνά αμφιβόλου προελεύσεως και περιεχομένου, ιστοσελίδες και για την αξία της ασφαλούς πλοήγησης στο διαδίκτυο.

Για την ολοκλήρωση αυτής της διδακτικής προσέγγισης προτείνονται περίπου 5 διδακτικές ώρες στο πλαίσιο της Ευέλικτης Ζώνης, στη διάρκεια των οποίων θα αξιοποιηθούν 2 σκίτσα του Μιχάλη Κουντούρη. Η υλοποίηση του project θα απαιτήσει περαιτέρω 3-4 εβδομάδες, δηλαδή 6-8 ώρες διδασκαλίας στην Ευέλικτη Ζώνη.

Στόχοι:
-Να είναι σε θέση οι μαθητές να διατυπώνουν τις απόψεις τους για τις υπηρεσίες που μας προσφέρει το διαδίκτυο.
-Να είναι σε θέση οι μαθητές να διατυπώνουν τις απόψεις τους για τη σκοτεινή πλευρά του διαδικτύου.
-Να είναι σε θέση οι μαθητές να συνεργάζονται, να ανταλλάσσουν απόψεις, να δημιουργούν και να αναζητούν υλικό σε διάφορες πηγές.

Μέθοδος: Επικοινωνιακή προσέγγιση
Ομαδοσυνεργατική
Μέθοδος project

Μορφή: Κατευθυνόμενος διάλογος

Φάσεις:
Κι όλα γίνονται σαν ένα παραμύθι…

1η διδακτική ώρα (45’)
  • Βρισκόμαστε στο νησί του πιο σύγχρονου και κυρίαρχου μέσου επικοινωνίας, στο νησί του βασιλιά «Internet». Το νησί είναι γεμάτο με ηλεκτρονικούς υπολογιστές που υπόσχονται ότι με ένα «κλικ» βρίσκουν τα πάντα. Εμείς είμαστε αρχικά λίγο σκεπτικοί, λίγο φοβισμένοι. Ο βασιλιάς «Internet», όμως, θέλει να μας κρατήσει δέσμιους στο νησί του και μας προσφέρει άπειρα δώρα.


Στο σημείο αυτό θέτουμε την εξής ερώτηση στους μαθητές: «Τι δώρα μας προσφέρει ο βασιλιάς του νησιού για να μας κρατήσει εκεί;» ή «Τι δυνατότητες μας προσφέρει ο βασιλιάς Internet ώστε να κερδίσει τη συμπάθειά μας και να μας κρατήσει εκεί;».
Στην ουσία μ’ αυτό τον έμμεσο τρόπο ζητούμε από τα παιδιά να μας απαριθμήσουν ορισμένα από τα πλεονεκτήματα του παγκόσμιου ιστού.

Κάποιες από τις απαντήσεις που θα δοθούν αναμένεται να είναι οι ακόλουθες:
*     μας επιτρέπει να αναζητούμε πληροφορίες/υλικό για ένα θέμα/ μια εργασία από πολλές πηγές και σε ελάχιστο χρόνο,
*     έχει βελτιώσει την καθημερινότητά μας, καθώς κερδίζουμε χρόνο επιλύοντας διάφορες υποθέσεις μέσω υπολογιστή (π.χ. να κλείσουμε εισιτήρια για ένα ταξίδι, να βρούμε ξενοδοχείο για τις διακοπές μας, να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, να κάνουμε τις τραπεζικές μας συναλλαγές, να κάνουμε τις αγορές μας),
*     επιτρέπει την επικοινωνία μέσω skype με άτομα που είναι πολύ μακριά και που η τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους θα κόστιζε πολύ,
*     μέσω του διαδικτύου και των υπηρεσιών κοινωνικής δικτύωσης μπορούμε να γνωρίσουμε άτομα από όλα τα μέρη του κόσμου, άτομα διαφορετικής εθνικότητας και κουλτούρας,
*     προσφέρεται για εκπαίδευση και για σπουδές εξ αποστάσεως,
*     μας επιτρέπει να ενημερωνόμαστε ανά πάσα στιγμή για ό,τι γίνεται γύρω μας (όλες οι εφημερίδες και οι τηλεοπτικοί σταθμοί διαθέτουν ηλεκτρονική σελίδα),
*     προσφέρει λύσεις και για την ψυχαγωγία μας. Μας επιτρέπει να ακούσουμε μουσική, να δούμε μια ταινία ή ακόμα και να επισκεφτούμε ένα μουσείο.

Αυτά είναι τα δώρα του βασιλιά Internet. Εμείς τι θα κάνουμε;
(αφήνουμε ελεύθερους τους μαθητές να εκφράσουν τις απόψεις τους και να επιχειρηματολογήσουν γι’ αυτές)
  • (το παραμύθι συνεχίζεται…)

2η διδακτική ώρα (45’)

Τα δώρα του βασιλιά είναι πράγματι πολύ δελεαστικά. Σκέτος πειρασμός! Πώς να αντισταθούμε σ’ αυτά; Δεχόμαστε, λοιπόν, την πρόσκληση και μένουμε στο νησί. Η μέρα μας εκεί κυλά χωρίς να το καταλάβουμε. Βρισκόμαστε συνέχεια μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Μέσω αυτής μελετάμε, ενημερωνόμαστε, παίζουμε, χαζεύουμε, διασκεδάζουμε, γελάμε, τραγουδάμε, αποκτούμε φίλους, ερωτευόμαστε, αρρωσταίνουμε, θεραπευόμαστε. Ευτυχώς που υπάρχει πάντα ένα καμπανάκι που χτυπάει συγκεκριμένες ώρες και μας θυμίζει πως πρέπει να φάμε και να κοιμηθούμε. Πολλοί δε του δίνουν σημασία και εξακολουθούν να έχουν καρφωμένα τα μάτια στην οθόνη και τα χέρια στο πληκτρολόγιο.
Αφού πλέον έχουμε συνηθίσει τη ζωή σ’ αυτό το νησί και είμαστε εντυπωσιασμένοι, συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Κάτι εμφανίζεται στο νησί… Τι όμως;

Στο σημείο αυτό δείχνουμε το ακόλουθο σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη και ζητούμε να μας το περιγράψουν.
 
Εμφανίζονται στο νησί φίδια που περικυκλώνουν όλους τους υπολογιστές!

Η εικόνα του φιδιού με το μήλο στο στόμα παραπέμπει τους μαθητές, είτε αυθόρμητα είτε μετά από δική μας καθοδήγηση, στο προπατορικό αμάρτημα. Ζητούμε από τους μαθητές να κάνουν το συσχετισμό και να αναλογιστούνποιες παγίδες κρύβει αυτός ο μαγικός, ελκυστικός κόσμος του διαδικτύου.

Τα παρακάτω μειονεκτήματα του διαδικτύου θα μπορούσαν ενδεικτικά να αποτελέσουν τις απαντήσεις των μαθητών:
*     δεν είμαστε πάντοτε σίγουροι για το αν οι πληροφορίες που βρίσκουμε είναι σωστές (δεν είναι όλες οι πηγές έγκυρες),
 *     δεν υπάρχει προστασία των προσωπικών δεδομένων, καθώς ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση σε πληροφορίες αυστηρώς προσωπικές (βλ. Facebook),
*     υπάρχει μεγάλος κίνδυνος οι χρήστες του Διαδικτύου, και κυρίως τα παιδιά και οι έφηβοι, να εξαπατηθούν και να παρασυρθούν σε παράνομες πράξεις ή σε ενέργειες που βλάπτουν τον εαυτό τους,
*     ελκύει τα παιδιά και τα αποσυντονίζει απομακρύνοντάς τα από τις καθημερινές σχολικές τους υποχρεώσεις,
*     ανθεί η «πειρατεία». Τραγούδια, ταινίες και παιχνίδια διακινούνται ελεύθερα και έτσι οι δημιουργοί τους χάνουν τα πνευματικά δικαιώματα των προϊόντων τους,
*     αν περνάμε τον ελεύθερό μας χρόνο μπροστά στον υπολογιστή «σερφάροντας» στο Internet, τότε κινδυνεύουμε να χάσουμε τους πραγματικούς μας φίλους (γιατί εικονικούς σίγουρα θα έχουμε αποκτήσει), να γίνουμε αντικοινωνικοί και χάνουμε την ευκαιρία να περάσουμε δημιουργικά το χρόνο μας.
(το παραμύθι συνεχίζεται…)

3η διδακτικό δίωρο
Τα φίδια πολλαπλασιάζονται και μας περικυκλώνουν. Εμείς, όμως, δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, δεν έχουμε τη δύναμη να απαρνηθούμε όλα αυτά τα «δώρα» που τόσο απλόχερα μας χάρισε ο βασιλιάς. Δεν αντιδρούμε. Συνεχίζουμε να ζούμε έτσι όπως έχουμε συνηθίσει.
Μετά από λίγο καιρό φτάνουν στο νησί μηνύματα από διάφορες οργανώσεις που προσπαθούν να μας αφυπνίσουν. Πρόκειται για μηνύματα συλλόγων «απεξάρτησης» από το Internet. Τα μέλη αυτών των συλλόγων κάποτε είχαν βρεθεί στη θέση μας, αλλά γλίτωσαν από το βασιλιά Internet. Τώρα θέλουν να βοηθήσουν κι εμάς, γιατί, όπως λένε, ο βασιλιάς μας εκμεταλλεύεται και μόνο κακό θέλει να μας κάνει. Τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι πολλά. Κάποια στιγμή κάποιοι από εμάς συνειδητοποιούν τι γίνεται και μας καλούν να αντιδράσουμε.
«Θα συλλάβουμε το βασιλιά και θα τον δικάσουμε!», είναι η απόφασή μας.

Η συνέχεια, λοιπόν, στην αίθουσα του δικαστηρίου[2] με το σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη.

Στο σημείο αυτό θα μπορούσαμε να εντάξουμε ένα παιχνίδι ρόλων, που θα αναπτυχθεί ομαδοσυνεργατικά. Ταυτόχρονα το παιχνίδι αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει και μια μορφή σύνδεσης με όσα ειπώθηκαν στις προηγούμενες διδακτικές ώρες.

Έξι μαθητές θα μοιραστούν τους «βασικούς» ρόλους:
-Βασιλιάς Internet (κατηγορούμενος)
-Δικηγόρος κατηγορουμένου
-Δικαστής 1
-Δικαστής 2
-Κατήγορος (μιλάει εξ’ ονόματος όλων των χρηστών)
-Δικηγόρος κατήγορου

Οι υπόλοιποι μαθητές θα χωριστούν σε 2 ομάδες των 10 ατόμων (υποθέτουμε πως έχουμε ένα τμήμα 26 μαθητών). Η μια ομάδα θα αποτελεί τους χρήστες και η άλλη ομάδα το ακροατήριο που μαζί με το δικαστή θα λάβουν την απόφαση.

Πριν ξεκινήσει η «δίκη» οι ομάδες έχουν 15’-20’ χρόνο να ετοιμάσουν το λόγο τους:
-Κατηγορούμενος και δικηγόρος: κείμενο υπεράσπισης (πόσα πολλά προσφέρει το Internet)
-Ομάδα χρηστών-κατήγορος-δικηγόρος: κατηγορητήριο (ποιες οι αρνητικές πλευρές του Internet)
- Δικαστές και ακροατήριο: γνωρίζοντας από τη δικογραφία την υπόθεση ετοιμάζουν τις ερωτήσεις που θα θέσουν στις δύο πλευρές.
«Άρχεται η συνεδρίαση!» …

Μετά τη λήξη της ακροαματικής διαδικασίας οι δικαστές και τα μέλη της ομάδας τους αποσύρονται από την αίθουσα για να συσκεφθούν και να λάβουν τις αποφάσεις τους.

  • (το παραμύθι συνεχίζεται…)

4η διδακτική ώρα

Έφτασε η ώρα της ετυμηγορίας…
Αυτή τη φορά όλοι οι μαθητές συμμετέχουν στη συζήτηση για το αν ο βασιλιάς Internet είναι αθώος ή ένοχος.
Τελικά ο κατηγορούμενος κρίνεται αθώος αλλά με περιοριστικούς όρους. Αυτοί θα είναι τα μέτρα που θα πρέπει να λαμβάνουμε ώστε το Internet να είναι εργαλείο στα χέρια μας και όχι η ίδια μας η ζωή, όπως για παράδειγμα:
-να ενημερωθούμε σωστά από τους ειδικούς για τους κινδύνους που διατρέχουμε,
-να ενημερωθούμε για τα τρόπους προστασίας,
-να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο με σύνεση,
-να μην επισκεπτόμαστε ιστοσελίδες αμφιβόλου ποιότητας,
-να μην εμπιστευόμαστε πρόσωπα που γνωρίζουμε μέσα από τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης,
-να ενημερώνουμε τους γονείς μας όταν δεχόμαστε απειλές μέσω διαδικτύου.

ü  Πρόταση δραστηριότητας: Το θέμα «Internet» προσφέρεται και για εργασία τύπου project. Θα μπορούσε να οργανωθεί ένα μεγάλο project διάρκειας 2-3 εβδομάδων.

1ο βήμα: Συζήτηση μέσα στην τάξη για το προτεινόμενο θέμα και για τις διάφορες παραμέτρους υλοποίησης. Οι μαθητές θα πρέπει ελεύθερα να εκφράζουν τις απόψεις τους, να κρίνουν τις απόψεις άλλων και στο τέλος με ψηφοφορία να παίρνουν τις τελικές αποφάσεις.
Στο τέλος αυτής της διαδικασίας θα πρέπει να έχει αποφασιστεί:
-ποιος θα είναι ο τίτλος του project (π.χ. «Internet: Παράδεισος ή Κόλαση;»)
-πόση θα είναι η διάρκειά του
-πώς θα παρουσιαστεί το αποτέλεσμά του (π.χ. στη σχολική εφημερίδα, στην ολομέλεια της τάξης, στην ιστοσελίδα του σχολείου)

2ο βήμα: Χωρισμός σε ομάδες
Για να χωρίσουμε τους μαθητές σε ομάδες, θα μπορούσαμε να θέσουμε ως κριτήριο τα ενδιαφέροντά τους και να αξιοποιήσουμε τη θεωρία των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης του Gardner. Έτσι, θα διαμορφωθούν 7 ομάδες ανάλογα με τις μορφές ευφυΐας που προτάθηκαν αρχικά από τη θεωρία (στη συνέχεια προστέθηκε η οικολογική/νατουραλιστική νοημοσύνη):
- γλωσσική νοημοσύνη
- λογικομαθητική νοημοσύνη
-κιναισθητική νοημοσύνη
-χωρική/οπτική νοημοσύνη
-μουσική νοημοσύνη
-ενδοπροσωπική νοημοσύνη
-διαπροσωπική νοημοσύνη

3ο βήμα: Συζήτηση ως προς τις δραστηριότητες που θα μπορούσε να αναπτύξει η κάθε ομάδα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις ακόλουθες:
-γλωσσική νοημοσύνη: τι είναι και πώς ξεκίνησε το διαδίκτυο/ έρευνα σε έντυπο και ηλεκτρονικό υλικό και σύνθεση γραπτού λόγου για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του Ίντερνετ.
-μουσική νοημοσύνη: να συνθέσουν ένα τραγούδι που με εύκολους στίχους και μουσική θα ευαισθητοποιήσει τους συνομηλίκους τους.
-χωρική/οπτική νοημοσύνη/κιναισθητική νοημοσύνη: οι μαθητές αυτών των δύο ομάδων θα συνεργαστούν για να φτιάξουν αφίσες και μικρά αντικείμενα συμβολικά για την ημέρα αυτή.
-διαπροσωπική νοημοσύνη/ λογικομαθηματική νοημοσύνη: οι μαθητές αυτών των δύο ομάδων θα συνεργαστούν για να διενεργήσουν μια έρευνα μικρής κλίμακας. Θα συντάξουν ένα ερωτηματολόγιο για τη χρήση του Ίντερνετ, το οποίο θα μοιράσουν σε μαθητές του σχολείου, και στη συνέχεια θα αναλύσουν τα αποτελέσματα καταλήγοντας σε ορισμένα συμπεράσματα.
-ενδοπροσωπική νοημοσύνη: οι μαθητές με ανεπτυγμένο αυτό τον τύπο νοημοσύνης θα παρατηρήσουν τον εαυτό τους και θα οδηγηθούν σε συμπεράσματα για τη δική τους σχέση με τον υπολογιστή και το Ίντερνετ. Πρόκειται περισσότερο για μια διαδικασία αυτογνωσίας.

4ο βήμα: Υλοποίηση όσων έχουν προγραμματιστεί (εμβόλιμα υπάρχουν διαλείμματα ενημέρωσης και ανατροφοδότησης)

5ο βήμα: Παρουσίαση του αποτελέσματος εργασίας κάθε ομάδας.

Χρυσάνθη Σολομωνίδου
ΜΑ Φιλόλογος

[1] Η Παγκόσμια Ημέρα Ασφαλούς Πλοήγησης στο Διαδίκτυο (Safer Internet Day) καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Ευρωπαίας Επιτρόπου Βίβιαν Ρέντινγκ. Η ημέρα αυτή αποτελεί εφαλτήριο ευαισθητοποίησης μικρών και μεγάλων στα θέματα που αφορούν την ασφαλή και ηθικά σωστή χρήση του Διαδικτύου, του κινητού τηλεφώνου και όλων των διαδραστικών τεχνολογιών που είναι πια κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Η Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου διοργανώνεται σε ετήσια βάση από το Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Εθνικών Κέντρων Ενημέρωσης Insafe στο πλαίσιο του προγράμματος Safer Internet της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Για την Ελλάδα, η Ημέρα Ασφαλούς Διαδικτύου διοργανώνεται από τη Δράση Saferinternet.gr του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, που αποτελεί τον Εθνικό Εκπρόσωπο του Δικτύου Insafe.

[2] Εις γνώση μας το σκίτσο παρερμηνεύεται. Στην πραγματικότητα πρόκειται για Ιερά Εξέταση. Οι μαθητές, όμως, αυτής της ηλικίας δεν έχουν διδαχθεί Μεσαιωνική Ιστορία και ως εκ τούτου δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν αυτή τη λεπτομέρεια. Βλέποντας την εικόνα την ερμηνεύουν ως αίθουσα δικαστηρίου. Δε θεωρούμε σωστό να επέμβουμε και να επιβάλλουμε τη σωστή ερμηνεία της εικόνας περιορίζοντας τον αυθόρμητο λόγο των μαθητών. Πρόκειται για μια μορφή τέχνης που αποτελεί ερέθισμα και χρησιμοποιείται για να βοηθήσει στην εξέλιξη της «ιστορίας» μας. Οι μαθητές την αντιλαμβάνονται ανάλογα με τον παραστατικό κύκλο των εμπειριών τους και αυτό είναι αποδεκτό.