Έντζι Μπέντζι ο μηχανικός: Ο Τζόλοπ αστροναύτης

Γνωρίστε τον Έντζι Μπέντζι και το σκύλο του τον Τζόλοπ, τον Νταν, τον Πιτ τον Πιλότο, τον Αλ τον Αστροναύτη, την Ντότι την Οδηγό, τον Φρεντ τον Αγρότη, τη Μο την Ταχυδρόμο και τον Φιν τον Ψαρά. Είναι πολύ αγαπημένοι και συχνά μπλέκουν σε ξεκαρδιστικές περιπέτειες. Όλοι τους έχουν κι από μία υπέροχη μηχανή την οποία λατρεύουν. Οι μηχανές όμως, όπως και οι άνθρωποι, καμιά φορά αρρωσταίνουν και τότε τρέχουν στο συνεργείο του Έντζι Μπέντζι για τις... πρώτες βοήθειες.

Το συνεργείο του Έντζι Μπέντζι δε μοιάζει με κανένα άλλο. Είναι χαρούμενο, πολύχρωμο και συναρπαστικό, ακριβώς όπως είναι και όλες οι μηχανές που ζητούν τη βοήθεια του Έντζι. Γιατί ο Έντζι Μπέντζι είναι ταλαντούχος μηχανικός και δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που δεν μπορεί να το φτιάξει.

Παρέα με το φορτηγό του και το σκύλο του, τους δύο πολύτιμους βοηθούς του στο συνεργείο, ο Έντζι Μπέντζι βοηθά όλα τα «άρρωστα» οχήματα και δίνει χαρά στους μικρούς τους ιδιοκτήτες. 

Από τις αξιόλογες σειρές που προβλήθηκαν στην τηλεόραση, αξίζει να τη δουν οι μικροί μας φίλοι και να διασκεδάσουν.

[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και να δείτε το σχετικό video]

Δάσκαλος και μαθητής: η ιερότητα μιας σχέσης

«Το να είσαι Έλληνας δεν είναι θέμα καταγωγής, αλλά αγωγής» Νικ. Εγγονόπουλος

 Reblogged from: antibaro.gr

Από τους τελευταίους Δασκάλους του Γένους μας, ο Φώτης Κόντογλου, για να παραστήσει την εικόνα της σημερινής Ελλάδας, κατέφυγε σ’ ένα μύθο. Το μύθο του χταποδιού. Η χταπόδα βοσκά στον πάτο της θάλασσας μαζί με το χταποδάκι. Άξαφνα το καμακώνουνε. Το χταποδάκι φωνάζει: «Με πιάσανε μάνα». Η μάνα τού λέγει: «Μη φοβάσαι παιδί μου». Ξαναφωνάζει το μικρό: «Με βγάζουν από τη θάλασσα». Πάλι λέγει η μάνα: «Μην φοβάσαι παιδί μου. Και πάλι: «Με σγουρίζουνε (με τρίβουνε στα βράχια): Μη φοβάσαι παιδί μου». «Με μασάνε». «Μην φοβάσαι παιδί μου».  «Πίνουνε κρασί, μάνα». «Άχ! σ ‘έχασα παιδί μου». Το χταποδάκι, λέει ο Κόντογλου, συμβολίζει την Ελλάδα. «Παλαιόθεν και ως τώρα όλα τα θερία πολεμούν να την φάνε» τρώνε, αλλά  μένει και μαγιά. Χταποδομάνα είναι η μοίρα της Ελλάδα. Το κρασί συμβολίζει τα φώτα του φράγκικου πολιτισμού, που μετακενώθηκαν στην καθ’ ημάς Ανατολή από τους ξιπασμένους νεόπλουτους της μάθησης. Με το κρασί ξεχνάς ποιος είσαι… 

Έγραψε ο Χουρμούζης, αγωνιστής του ’21 και λόγιος, για τους τότε ψαλιδόκωλους που κατέφταναν σωρηδόν από τη Δύση, για να μας φωτίσουν. «Απροκάλυπτος περιφρόνησης των πατρίων μας και της θρησκείας ακόμη, ως δείγμα ευρωπαϊκής προόδου. Συμπεριφορά γελοιωδέστατη, δήθεν υψηλής ανατροφής και σφαίρας αριστοκρατικής. Ξιπασμένων οψιπλούτων αηδέστατοι επιδείξεις! Πτωχοαλαζονεία αξία οίκτου, γλώσσα παρδαλή». Ο Ζουράρις τους ονομάζει νατοκεμαλικά ρινίσματα, «γυρολόγους της αμερικανικής νέας τάξης πραγμάτων, εξυπνάκηδες, δηθενάδες που βούλιαξαν στο τίποτε του δήθεν τους και στο δήθεν του τίποτ τους», καταπώς τα αραδιάζει στο έξοχο πόνημά του «βέβηλα και κίβδηλα». Αυτό το σάπιο κρασί, το νεοταξικό αφιόνι, ποτίζει ύπουλα κυρίως το σχολείο. Παράδειγμα. Βιώνουμε στις μέρες μας κάποιες στρεβλώσεις και παρανοήσεις στην Παιδεία (ή μάλλον εκπαίδευση). Ο κοινός νους βεβαιώνει πως δεν λείπουν απλώς αίθουσες διδασκαλίας ή διδακτικό προσωπικό, εποπτικά μέσα κι λοιπά, τα οποία θα λείπουν και θα συμπληρώνονται αενάως. Λείπει κάτι κρισιμότερο. Ο μαθητής δεν καταλαβαίνει για ποιο λόγο είναι μαθητής, ο δάσκαλος για ποιο λόγο είναι δάσκαλος, η πολιτεία  τι θέλει από το σχολείο. Δεν πρόκειται για κάποια επιγενόμενη κρίση αξιών, πρόκειται περί κρίσεως νοήματος, όχι δηλαδή τι αξίζει και τι όχι, αλλά τι σημαίνει και που αποσκοπεί τούτο ή εκείνο. 

Επειδή τα θέματα αυτά είναι μεγάλα, θα περιοριστώ σε δύο τρέχοντα ιδεολογήματα ή καλύτερα, όροι- γλειφιτζούρια αναγκαστικής κατανάλωσης, των οποίων τα πλεονεκτήματα δεν μπαίνουν καν στον κόπο να μας τα εξηγήσουν οι νεόκοποι παιδαγωγοί. Πρώτον ότι κέντρο του σχολείου είναι ο μαθητής και όχι ο δάσκαλος και δεύτερον ότι το σχολείο πρέπει να ανοίξει στη ζωή, σχολείο ανοικτό στη ζωή. Σήμερα η ιδέα  ότι το παιδί είναι το κέντρο  του σχολείου, όποια και αν είναι η γενεαλογία της και όσοι κι αν είναι οι επιστημονικοί της καρποί, έχει αποβεί ένα ολέθριο ιδεολόγημα, καταστρεπτικό της ίδιας της υπόστασης του σχολείου. Ιδρυτική συνθήκη του σχολείου είναι ότι υπάρχει κάποιος που γνωρίζει (ο δάσκαλος) και κάποιος που δεν γνωρίζει (ο μαθητής) και ότι ο δεύτερος προσέρχεται στον πρώτο για να διδαχτεί και να μάθει. Ο μαθητής πηγαίνει σχολείο για να μάθει γράμματα, για να μάθει συγκεκριμένα περιεχόμενα και όχι «για να μαθαίνει πώς να μαθαίνει» όπως λέει ένα τρέχον ευφυολόγημα, το οποίο είναι μία πελώρια ανοητολογία- «κέλυφος έρημο εννοίας» κατά το Ροΐδη- για τον απλούστατο λόγο ότι μόνο μαθαίνοντας συγκεκριμένα πράγματα μαθαίνει κανείς τελικά να μαθαίνει. Η περιβόητη κριτική ικανότητα, η ανάπτυξη της οποίας έχει αναχθεί σε πρωταρχικό στόχο της εκπαίδευσης, προϋποθέτει μαθητεία, σπουδή κοπιαστική μελέτη. Όλα αυτά τα μορφωτικά αγαθά τα μεταδίδει ο αφοσιωμένος δάσκαλος- έχει μεταδοτικότητα έλεγαν παλιά-και τότε παίρνει και αυτός, ως αντίδωρο, την ευλογημένη αγάπη των μαθητών του. Σήμερα δυστυχώς καταστρέψανε το δάσκαλο, για να τον μεταβάλλουνε σε συνδικαλιστή και φροντιστή, σε μίζερο πενταροκυνηγό, που ξέρει μόνο να διεκδικεί και να κομματί(α)ζεται. Και βέβαια, όλα ακυρώνονται, αν ο δάσκαλος δεν διδάσκει με το παράδειγμά του. («Τούτο διδασκάλου αρίστου, το δι αυτού παιδεύειν ά λέγει». Διδάσκει ο άγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Όπως οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού χωρίς να έχουν στόμα, αλλά διά του κάλλους τους, έτσι και ο δάσκαλος, το ξαναγράφω, πρέπει να έχει ζωή φωτεινή, για να φωτίζει).  

Το δεύτερο, τώρα, αερόπλαστο ιδεολόγημα, περί σχολείου ανοιχτού στη ζωή. Όσοι μιλούν για ζωή σίγουρα υπονοούν ότι ζωή σημαίνει χαμόγελο, ευτυχία, σοφία , καλοσύνη και λοιπά χαζοχαρούμενα, κάτι τέλος πάντων απεριόριστα θετικό. Στη ζωή όμως ανήκουν ο ανταγωνισμός, η βία, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία, ο δόλος και η απάτη, η χυδαιότητα και η βλακεία. Υποστηρίζω πως το σχολείο πρέπει να κλείσει στη ζωή. Το σχολείο πρέπει να γίνει κάστρο συντήρησης, και χρησιμοποιώ τη λέξη με την πρωταρχική, κυριολεκτική της σημασία. Να συντηρεί δηλαδή ό,τι παρέλαβε -την παράδοση-  και να το παραδίδει στους νεότερους. Η παράδοση με την παιδαγωγική της εξοχότητα, αποτελεί πνευματικό θησαυρό, αδαπάνητο, ο οποίος μεταβιβάζεται από γενεά σε γενεά. Η παράδοση προσφέρει τα ηθικά πρότυπα ως βιωμένες αξίες, τον άγιο και τον ήρωα, τον Πατροκοσμά και τον Καραϊσκάκη, και όχι ως άνωθεν επιταγές. Αφού προσλάβουν οι νεότεροι τα τιμαλφή και τις αξίες, όταν αποφοιτήσουν και «βγουν» στη ζωή, όταν απλώσουν τα φτερά τους σαν θαλασσοπούλια πάνω στο πέλαγος, θα καινοτομήσουν. Έλεγε η Χάννα Άρεντ, ήδη από το 1958, στο απροσπέραστο δοκίμιο της «η κρίση της εκπαίδευσης». «Μου φαίνεται ότι ο συντηρητισμός  νοούμενος ως συντήρηση, αποτελεί την ίδια την ουσία της εκπαίδευσης, η οποία έχει πάντοτε ως έργο της να περιβάλλει και να προστατεύει κάποιο πράγμα το παιδί έναντι του κόσμου, τον κόσμο έναντι του παιδιού, το καινούργιο έναντι του παλαιού, το παλαιό έναντι του καινούργιου». Σήμερα όμως όχι μόνο δεν προστατεύουμε το σχολείο από την τύρβη και την βλακεία του κόσμου, αλλά το μετατρέψαμε  σε κακέκτυπο του, αφήσαμε τα πορτοπαράθυρά του ανοιχτά και εισβάλλει η περιρρέουσα ασχήμια. 

Σχολείον ίσον δάσκαλος, έλεγε ο Παλαμάς. Οι  καιροί απαιτούν αφοσιωμένους δασκάλους, συντηρητές της παράδοσης και μεταλαμπαδευτές αξιών, που θα διδάσκουν σ’ ένα σχολείο, κλειστό στον αφόρητο «έξω» κόσμο. 

«Γιατί σήμερα φαίνεται ότι ο δάσκαλος μετατρέπεται σε εκπαιδευτικό, που περισσότερο διεκδικεί, παρά διακονεί, πράγμα που επιδεινώθηκε λόγω κρίσεως-που μεταδίδει «πληροφορίες» στη νέα γενιά, αλλά δεν έχει πρόταση ζωής. Και ο μαθητής γίνεται εκπαιδευόμενος, ο οποίος δεν θέλει να ακούει, δεν μαθαίνει να ακούει, αλλά να έχει άποψη για όλα και να κρίνει. Η «εκπαιδευτοποίηση» του δασκάλου και η απώλεια της ιδέας της μαθητείας μπορούν να αποβούν μοιραία για την παιδεία μας. Γιατί ο δάσκαλος δεν αρκεί να είναι ειδικός επιστήμονας της αγωγής και παράγοντας της εκπαίδευσης δεν φτάνει να έχει ανθρωπιστική παιδεία, πρέπει να έχει και το «ήθος του δασκάλου», την ελευθερία και τη σοφία, που δεν αποκτώνται με την καλύτερη οργάνωση της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, αλλά είναι υπόθεση αληθινής μαθητείας, υπευθυνότητας και αυθυπέρβασης. Και γιατί η λέξη «μαθητής» κατονομάζει μια από τις σημαντικότερες διαστάσεις της ανθρώπινης ύπαρξης, την αλήθεια της σχέσης, της άσκησης, της υπακοής, του σεβασμού, της αγάπης για την πνευματική μας κληρονομιά. Δάσκαλος και μαθητής είναι κατάκτηση, που θα έπρεπε να προσέχουμε ως κόρην οφθαλμού. Μαζί με τον δάσκαλο και τον μαθητή απειλείται σήμερα και η ίδια η έννοια της παιδείας ως ανθρωποποιίας, αφού, μέσα στη γενικότερη σύγχυση αξιών, κυριαρχεί ο χρησιμοθηρικός προσανατολισμός στον χώρο της εκπαίδευσης και απεμπολούνται αλήθειες ζωτικές για τον άνθρωπο και την ελευθερία του. Οι αλήθειες που συγκλόνισαν τους Πατέρες και τους Μάρτυρες,  τους αγωνιστές και τους ήρωες, που διέσωσαν το Γένος, δεν φαίνεται σήμερα να μας αγγίζουν. Χάνεται η αλήθεια ότι παιδεία αναφέρεται στην ικάνωση της νέας γενιάς να ανακαλύπτει νόημα ζωής και αξιολογικό προσανατολισμό μέσα από τη συνάντηση με τα πολύτιμα στοιχεία της  παράδοσης, η οποία δεν είναι «το δικαίωμα ψήφου των νεκρών», αλλά ανεξάντλητη πηγή νοηματοδότησης της ελευθερίας μας. 

«Παράδοση είναι η ζωντανή φωνή των κεκοιμημένων και όχι η νεκρή φωνή των ζωντανών» σύμφωνα με  μια ευφυή ερμηνεία».

Ελληνική μυθολογία για μαθητές Επ.1 ~ Το Χάος

Εκπαιδευτική σειρά κινουμένων σχεδίων, που ολοκληρώνεται σε 10 επεισόδια των 20 λεπτών.
Σέβεται την Ελληνική Μυθολογία, είναι μεταγλωττισμένη, με πολύ καλή μουσική και απευθύνεται σε νέους Έλληνες κάθε ηλικίας και όχι μόνο σε μαθητές, όπως λέει ο τίτλος.

[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και να δείτε το σχετικό video]

Ένα ερώτημα για το καλοκαίρι…. Επαναλήψεις;

\
 Reblogged from: http://kidsfun.gr

Κάθε καλοκαίρι εκτός από τον προγραμματισμό των διακοπών, ένα ακόμη θέμα βασανίζει τους γονείς.

” Τι έμαθε φέτος το παιδί μου στο σχολείο ;

Θα χρειαστεί να κάνει επαναλήψεις το καλοκαίρι ; ”

Αφομοίωσε τις γνώσεις που έπρεπε;

Μήπως θα ξεχάσει αυτά που έμαθε το χειμώνα μετά από τις διακοπές;   Οι διακοπές του καλοκαιριού έχουν σαν  στόχο την ανάπαυλα και την ξεκούραση των μαθητών όμως είναι και μια ευκαιρία να εμπεδώσουν και αυτά που έχουν μάθει! Είναι γεγονός ότι η απόλυτη απραξία και αποδιοργάνωση μπορεί να οδηγήσουν το παιδί σε αποσυντονισμό, με κίνδυνο να ξεχάσει αυτά που έμαθε και να δυσκολευτεί να μπει ξανά στο κλίμα του σχολείου το Σεπτέμβριο.

Τι λένε οι ειδικοί;

Σήμερα έρευνες που έχουν γίνει κρίνουν απαραίτητη την αποσυμπίεση των μαθητών από την παραδοσιακή σχολική πραγματικότητα.  Σε καμιά περίπτωση δεν πιέζουμε τα παιδία να κάνουν επανάληψη της σχολικής ύλης και είναι απαγορευτικό να βρίσκουν οι γονείς  τα βιβλία της επόμενης χρονιάς και να παίρνουν το ρόλο του εκπαιδευτικού και να διδάσκουν την υλη.  Κάτι τέτοιο μόνο γκρίνια, πίεση και αρνητικό κλίμα στην οικογένεια μπορεί να δημιουργήσει.  Επίσης, προκαλεί άγχος στο παιδί και μπορεί να το οδηγήσει σε αρνητική απόδοση τον επόμενο χειμώνα.

Ετοιμάστε το έδαφος για τη νέα χρονιά

Οι καλοκαιρινές διακοπές δίνουν την δυνατότητα να ασχοληθούν τα παιδιά με άλλες πιο ξέγνοιαστες και ευχάριστες δραστηριότητες, να μείνουν περισσότερες ώρες με την οικογένειά τους χωρίς πίεση , έτσι ώστε όταν έρθει η ώρα της επιστροφής τους στο σχολείο να έχουν περισσότερα εφόδια για να αντεπεξέλθουν στις αυξημένες – λόγω της μεγαλύτερης σχολικής τάξης – σχολικές απαιτήσεις.  Πλέον στον χώρο της εκπαίδευσης δίνεται μεγάλη έμφαση στο παιχνίδι, στις βιωματικές δραστηριότητες οι οποίες θα πρέπει να προσεγγίζονται με διερευνητικές μεθόδους, και στις εξωσχολικές δραστηριότητες.

Επανάληψη = διασκέδαση

Τα παιδιά πρέπει να παίρνουν μέρος σε δραστηριότητες που τους ενδιαφέρουν γιατί αυτό είναι ποιότητα ζωής.  O γονιός κάποιες φόρες βομβαρδίζει το παιδί με δραστηριότητες που πιστεύει εκείνος ότι θα του δώσει ποιότητας ζωής, γιατί πιστεύει ότι με αυτό τον τρόπο θα γίνει ο καλύτερος μαθητής.  Μια λοιπόν από αυτές τις δραστηριότητες είναι το παιδί να διαβάζει κατά την διάρκεια του καλοκαιριού.  Η φιλοσοφία του παραδοσιακού εκπαιδευτικού συστήματος καλλιεργεί την άποψη ότι επιτυχία είναι η γρήγορη κατάκτηση των γνωστικών αντικειμένων και είναι εύλογο να υπάρχει η ανησυχία για το εάν τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν επαναλήψεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.  Υπάρχουν τρόποι να γίνεται επανάληψη διασκεδαστικά.

Τι μπορούν να κάνουν τα παιδιά κατά τη διάρκεια των διακοπών και ιδιαίτερα
όταν οι γονείς δεν έχουν 3 μήνες διακοπές;

Το παιδί μπορεί  να επιλέξει να ενταχθεί σε αθλητικές δραστηριότητες, σε ομάδες απασχόλησης (από τους τοπικούς συλλόγους), να εμπλακεί σε καλλιτεχνικές ή πολιτιστικές εκδηλώσεις, να ασχοληθεί με την φύση και με άλλες δημιουργικές δραστηριότητες. Έτσι θα το βοηθήσουμε να αξιοποιήσει τον ελεύθερο χρόνο του, ακολουθώντας ένα πρόγραμμα που θα στοχεύει στην κοινωνικοποίησή του, στην καλλιέργεια της προσωπικότητάς του, στην ανάδειξη των ταλέντων του, στην ωρίμανση, στην αυτοεκτίμηση και στην γενικότερη ψυχοσωματική εξέλιξή του.  Ο γονιός μπορεί να στείλει το παιδί του σε κάποιες κατασκηνώσεις όπου υπάρχει δημιουργική απασχόληση των παιδιών μέσο ομαδικών παιχνιδιών και δραστηριοτήτων.  Αρκετά μουσεία και οργανισμοί προσφέρουν καλοκαιρινά προγράμματα για παιδιά.  Βασική επιδίωξη είναι η εξοικείωση των παιδιών με τον κόσμο των μουσείων καθώς και η ενίσχυση της συνεργασίας και των φιλικών σχέσεων μεταξύ τους.

Εκπαίδευση στα βήματα του Σάμερχιλ

 Reblogged from: http://news.kathimerini.gr/

Με άξονα την απελευθέρωση των παιδιών, ιδρύματα στον αγγλοσαξονικό κόσμο προσφέρουν εναλλακτικές μορφές μάθησης

Της Σάντρας Βούλγαρη

Μια φορά κι έναν καιρό πριν από πολλά χρόνια σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της αγγλικής εξοχής ιδρύθηκε ένα σχολείο διαφορετικό από τα άλλα... Το Summerhill στο Suffolk, δημιούργημα του σπουδαίου Σκωτσέζου δασκάλου Alexander Neil, άνοιξε τις πόρτες του το 1921 και υπήρξε το πιο διάσημο «ελεύθερο» σχολείο στον κόσμο. Στο Σάμερχιλ η παρακολούθηση των μαθημάτων δεν είναι υποχρεωτική. Εργασίες εκτός μαθήματος, βαθμοί και εξετάσεις δεν υπάρχουν. Οι απαραίτητες διατάξεις και οι κανονισμοί για την ασφάλεια και την υγεία των μαθητών και τη ρύθμιση της κοινοτικής ζωής δεν εκδίδονται από μια αρχή, ένα συμβούλιο δασκάλων η ένα διευθυντή αλλά συζητιούνται δημοκρατικά, ψηφίζονται, καταργούνται και τροποποιούνται στις γενικές σχολικές συνελεύσεις που γίνονται κάθε εβδομάδα με τη συμμετοχή όλων των μαθητών και του προσωπικού του σχολείου. Ναι, το Σάμερχιλ συνεχίζει να υπάρχει και να ακολουθεί μέχρι σήμερα τις εκπαιδευτικές αρχές του Αλεξάντερ Νιλ. «Το παιδί είναι από τη φύση του καλό», έλεγε ο ιδρυτής και διευθυντής επί σειρά ετών του σχολείου που σαν φιλοδοξία του είχε τη δημιουργία ενός χώρου όπου τα παιδιά μπορούν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους. Ο Νιλ δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει τα παιδιά προσαρμόσιμα στην κρατούσα κοινωνική τάξη πραγμάτων, αλλά ενδιαφέρθηκε να τα κάνει ευτυχισμένους ανθρώπους που στη δική τους κλίμακα αξιών πρώτη θέση θα κατέχει η καλοσύνη.

Διαπαιδαγώγηση

Σε μια περίοδο που ήδη έχει αρχίσει να με απασχολεί η διαπαιδαγώγηση της κόρης μου, η συμπεριφορά μου απέναντί της (να είμαι αυστηρή η όχι;) αλλά και το «σχολικό» της μέλλον (σε μια χώρα όπου το εκπαιδευτικό σύστημα γίνεται ολοένα και πιο πιεστικό για τα παιδιά) ξαναβρήκα με μεγάλη μου χαρά ένα από τα αγαπημένα βιβλία των εφηβικών μου χρόνων, τη «Θεωρία και πράξη της αντιαυταρχικής εκπαίδευσης. Σάμερχιλ το επαναστατικό παράδειγμα ενός ελεύθερου σχολείου» του Αλεξάντερ Νιλ. Ηταν η αφορμή για μια μικρή έρευνα: υπάρχουν άλλα «ελεύθερα σχολεία» στον κόσμο (στην Ελλάδα φυσικά ούτε συζήτηση για κάτι τέτοιο...) και πού;

Free School ένας χώρος όπου οι πληροφορίες και η γνώση μοιράζονται χωρίς ιεραρχία και εκτός του ιδρυματικού περιβάλλοντος ενός επίσημου σχολείου. Η ανοιχτή δομή ενός ελεύθερου σχολείου έχει στόχο να ενθαρρύνει την αυτοπεποίθηση, την κριτική ικανότητα και την προσωπική ανάπτυξη. Στην Αγγλία σήμερα πέρα από το Σάμερχιλ υπάρχει μόνο ένα ακόμη, το Sands School στο Dartmoor που ιδρύθηκε το 1987. Στην Αυστραλία περίπου δέκα ελεύθερα σχολεία συνεχίζουν να λειτουργούν, ενώ στις ΗΠΑ πέρα από τα τρία περισσότερο γνωστά (Albany Free School, Grassroots Free School, Jefferson County Open School) το κίνημα των ελεύθερων σχολείων γνωρίζει μεγάλη άνθηση καθώς οι γονείς έχουν αρχίσει και αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στο παραδοσιακό εκπαιδευτικό σύστημα. «Είμαστε όλοι δάσκαλοι, είμαστε όλοι μαθητές» είναι ένα από τα βασικά μότο εργαστηρίων και μαθημάτων που βασίζονται στο free school movement και πραγματοποιούνται σε σπίτια, καφετέριες και κοινοτικά κέντρα, ενώ ένας συγκεκριμένος κλάδος των ελεύθερων σχολείων (Sudbury Schools) που ξεκίνησε στην Αμερική έχει εξαπλωθεί σε χώρες της Ευρώπης ανά τον κόσμο, μέχρι και την Ιαπωνία.

Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα με τα οποία ασχολήθηκε ο Αλεξάντερ Νιλ και στη συνέχεια ολόκληρο το σύστημα των free schools ήταν η επιβολή ή μη της πειθαρχίας στα παιδιά. «Εδώ προβάλλεται μια ασεβής ερώτηση: και γιατί πρέπει να υπακούν τα παιδιά. Η δική μου απάντηση είναι: πρέπει να υπακούν για να ικανοποιείται η δίψα των μεγάλων για εξουσία. Ποιος άλλος λόγος θα μπορούσε να υπάρχει», γράφει στο βιβλίο του ο Αλεξάντερ Νιλ παραθέτοντας μερικά παραδείγματα που μπορεί κάτι να σας θυμίζουν. «Ναι, μα όταν το παιδί δεν υπακούσει στο να φορέσει τα παπούτσια, θα κρυολογήσει», μπορείτε να μου πείτε. «Μπορεί και να γκρεμιστεί σε κανένα γκρεμό, αν δεν ακούει τον πατέρα του. Μα φυσικά θα έπρεπε να πειθαρχεί όταν βέβαια πρόκειται για ζωή ή για θάνατο. Αλλά για πέστε μου, πόσες φορές τιμωρείται ένα παιδί γιατί δεν πειθάρχησε σε μια τέτοια περίπτωση; Σπάνια, αν όχι ποτέ. Κατά κανόνα το παιδί τιμωρείται για ψιλοπράγματα. Στο Σάμερχιλ κάθε παιδί είναι ελεύθερο να κάνει αυτό που επιθυμεί, φτάνει να μην παραβλάπτει την ελευθερία των άλλων.

Υπακοή σημαίνει ευγένεια απέναντι στους άλλους. Κι αυτό είναι ένας στόχος, ο οποίος μπορεί σε κάθε κοινότητα να πραγματοποιηθεί».

Είτε τις ασπαζόμαστε είτε όχι οι αρχές ενός ελεύθερου σχολείου θα έπρεπε να μας γεμίζουν θάρρος και αισιοδοξία. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι πέρα από αυτούς που έχουμε μάθει για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας. Τι λέτε, να το τολμήσουμε;

Εκπαιδευτικό λογισμικό Α' έως ΣΤ' Δημοτικού από το περιοδικό RAM

Καλοκαιράκι...

Αν είναι να ασχοληθούμε με μαθήματα ας το κάνουμε με ευχάριστο τρόπο. Ελάτε να παίξουμε λοιπόν με τον Πέρη και την Κάτια. Αν δεν τους γνωρίζετε ήρθε η ώρα να το κάνετε.

Όταν τρέξετε την εφαρμογή, για να μεταφερθείτε στο κεντρικό μενού και να επιλέξετε κάποια άλλη τάξη κάντε κλικ στην εικόνα που δείχνει το βέλος.

[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]

Ντοκιμαντέρ: Διάσημα μυστήρια - Ο τάφος του Μ. Αλεξάνδρου

Ντοκιμαντέρ του National Geographic που ακολουθεί τα ίχνη του χαμένου βασιλικού τάφου. Ένας ιστορικός υποστηρίζει ότι αποδόθηκε νέα ταυτότητα στη σορό του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία στη συνέχεια λατρεύτηκε ως σκήνωμα αγίου της Χριστιανοσύνης.

[Κάντε κλικ επάνω στη φωτογραφία για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και να δείτε το σχετικό ντοκιμαντέρ.]

Ευφυής διαφήμιση

Λοιπόν, ναι. Η διαφήμιση που θα δείτε φτιάχτηκε από κάποιον που είναι ευφυής.

[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και να δείτε το σχετικό video]

Τρομαγμένες γάτες

Λοιπόν μπορεί να το βρίσκετε αστείο, αν όμως ήσασταν εσείς η τρομαγμένη γάτα θα είχατε διαφορετική γνώμη. Μια και δεν είστε όμως απολαύστε μια συλλογή αστείων βίντεο με γάτες που τρομάζουν με διάφορα αντικείμενα και συσκευές.
[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και να δείτε το σχετικό video]

Παρακαλώ μη βοηθάτε τα παιδιά μου

 Reblogged from: http://antikleidi.com/

Η ανάρτηση μιας μητέρας που απευθύνεται στους γονείς που συχνάζουν μαζί της στο πάρκο.

"Αγαπητοί γονείς που έρχεστε στο ίδιο πάρκο:

Παρακαλώ πολύ μην βοηθάτε τις κόρες μου όταν βρίσκονται στην κορυφή της τσουλήθρας, ιδίως όταν με ακούτε να τις λέω ότι δεν πρόκειται να τις βοηθήσω, και παράλληλα τις ενθαρρύνω να προσπαθήσουν μόνες τους.

Δεν κάθομαι εδώ, 5 μέτρα μακριά από τα παιδιά μου, γιατί είμαι πολύ τεμπέλα για να σηκωθώ να τις βοηθήσω. Κάθομαι εδώ, γιατί δεν τις  έχω φέρει στο πάρκο με σκοπό  να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τους άλλους ώστε να κάνουν αντί γι' αυτές τις δύσκολες δουλειές. Τις έφερα  εδώ για να μάθουν να τις κάνουν μόνες τους.
Θέλω να μάθουν να αναρριχώνται και να τσουλούν χωρίς βοήθεια. Αν δεν μπορούν να τα καταφέρουν, θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση. Έτσι, θα έχουν έναν στόχο  να εργαστούν για την επίτευξή του.

Θέλω να εξαντλούν τα όριά τους και να προσπαθούν να πιέσουν τον εαυτό τους ώστε να τα καταφέρουν  χωρίς καμία βοήθεια από μένα.

Δεν είναι δουλειά μου - και σίγουρα δεν είναι δική σας - να αποτρέπω τα παιδιά μου να νιώσουν τα συναισθήματα της απογοήτευσης, του φόβο και της δυσφορίας. Αν το κάνω,  θα τους στερήσω τη δυνατότητα να μάθουν ότι αυτές οι δυσκολίες δεν είναι το τέλος του κόσμου, και υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν ή να χρησιμοποιηθούν προς όφελός τους.

Αν φτάσουν σε αδιέξοδο και δεν βρίσκουν λύση, δεν είναι δουλειά μου να τα 'σώσω' αμέσως. Αν το κάνω, θα τα στερήσω από τη δυνατότητα να μάθουν να ηρεμούν, να αξιολογούν την κατάσταση, και να προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις.

Δεν είναι δουλειά μου να τα προφυλάσσω από την πτώση. Αν το κάνω, δεν θα μπορέσουν να μάθουν ότι και η πτώση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά κάποιες φορές αξίζει το ρίσκο, και ότι αν συμβεί μπορούν να σηκωθούν ξανά.

Δεν θέλω οι κόρες μου να μάθουν ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουν  τα εμπόδια χωρίς βοήθεια. Δεν θέλω να μάθουν ότι μπορούν να φτάσουν σε μεγάλα ύψη χωρίς προσπάθεια. Δεν θέλω να μάθουν ότι έχουν δικαίωμα στην ανταμοιβή, χωρίς να χρειαστεί να πιεστούν για ξεπεράσουν ότι τις  κρατά πίσω.

Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Κι αν τις επιτρέψω να μάθουν να σκέφτονται έτσι, τότε έχω αποτύχει ως μητέρα.

Θέλω τα κορίτσια μου να κατανοούν  τη χαρά που αισθάνεσαι όταν ξεπερνάς το φόβο και την αμφιβολία για την επίτευξη ενός δύσκολου στόχου.

Θέλω να πιστεύουν στις δικές τους ικανότητες και να είναι σίγουρες και αποφασισμένες στις ενέργειές τους.

Θέλω να γνωρίζουν και να αποδέχονται τις αδυναμίες τους μέχρι να αναζητήσουν και  να βρουν έναν τρόπο για να τις ξεπεράσουν ή να τις χρησιμοποιήσουν με τρόπο που θα λειτουργήσει θετικά για τις ίδιες.

Θέλω να αισθάνονται ότι μπορούν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, να αναπτύξουν τις δικές τους δεξιότητες, να αναλάβουν ρίσκα, αλλά και να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα τους.

Θέλω να αναρριχηθούν στην τσουλήθρα χωρίς καμία βοήθεια, παρά τις καλές προθέσεις που πιστεύω ότι έχετε.

Επειδή μπορούν. Το ξέρω. Και αν τις δώσουμε λίγο χρόνο, θα το γνωρίζουν σύντομα και ο ίδιες. Πολύ σύντομα.

Γι 'αυτό σας παρακαλώ να σταθείτε εκεί που είστε, και επιτρέψτε μου να κάνω τη δουλειά μου, μέρος της οποίας είναι να μπορώ να αντιστέκομαι στις σκέψεις που κάνετε και εσείς,  να δαγκώνω τη γλώσσα μου όταν θέλω να φωνάξω, "ΠΡΟΣΟΧΗ" , και να επιλέγω σκόπιμα να στέκομαι εκεί που βρίσκομαι όταν στην πραγματικότητα θέλω να τρέξω για να τις βοηθήσω.

Διότι, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, οι σκάλες θα γίνουν πιο ψηλές και πιο τρομακτικές και πολύ πιο δύσκολες να τις ανέβει κάποιος. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ θα προτιμούσα να επιτρέψω στα παιδιά μου να πειραματιστούν και να μάθουν τις δεξιότητες τους αυτή την περίοδο που ένα παραπάτημα θα έχει ως συνέπεια απλώς ένα μικρό χτύπημα στο γόνατο ή στο κεφάλι, που όμως περνάει με ένα φιλί. Και ενώ ακόμα και οι πιο δύσκολες προκλήσεις που έχουν τώρα μπροστά τους, μπορούν να κατακτηθούν λέγοντας μέσα τους "Πιστεύω ότι μπορώ, πιστεύω ότι μπορώ", και ενώ αυτά τα 5  μέτρα  που βρίσκομαι μακριά τους, τα αισθάνονται σαν να βρίσκομαι πάρα πολύ μακριά τους."

 Kate Bassford Baker

Καλοκαιρινές διακοπές: Φτιάξτε χειροποίητα βαρκάκια.

 Reblogged from: http://paramythitis.blogspot.gr/

Φτιάξτε χειροποίητα βαρκάκια, ανακυκλώνοντας υλικά που έχετε στο σπίτι σας,

απλά, εύκολα και .. ρομαντικά!

Βαρκάκια από κεσεδάκι και ξυλάκι παγωτού, 
με ένα χαρτάκι,
photo via activityvillage.co.uk

Βαρκάκια φτιαγμένα από φελό, ξυλάκια και χαρτί
photo via homemade-crafts.com

Βαρκάκια από κουτάκια από χυμό, ξυλάκια και χαρτί
photo via thestir.cafemom.com

Βαρκάκια από κουτί γάλατος και καλαμάκι
photo via planetforward.ca

Βαρκάκια με καρυδότσουφλα
photo via whipup.net

Διδάξτε τα παιδιά τον κανόνα του Εσώρουχου

 Reblogged from: 

http://psychologiapaidiou.blogspot.gr/

Ο «Κανόνας του Εσώρουχου»* είναι ένας απλός οδηγός που δημιουργήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης με σκοπό να βοηθήσει τους γονείς να εξηγήσουν στα παιδιά τους πού δεν πρέπει να τα αγγίζουν οι άλλοι άνθρωποι, πώς να αντιδρούν και πού να αναζητούν βοήθεια.

 Τι είναι λοιπόν ο «Κανόνας του Εσώρουχου»; Είναι απλό: ένα παιδί δεν πρέπει να το αγγίζουν στα μέρη του σώματος του που συνήθως καλύπτονται από το εσώρουχο του. Επιπλέον, δεν πρέπει να αγγίζει και εκείνο με τη σειρά του τους άλλους σε αυτά τα σημεία.

Ο «Κανόνας του Εσώρουχου» δημιουργήθηκε για να βοηθήσει τους γονείς και τους κηδεμόνες να ξεκινήσουν μία συζήτηση με τα παιδιά τους. Είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την πρόληψη της σεξουαλικής κακοποίησης. Ο Κανόνας έχει πέντε (5) πτυχές:

1. Το σώμα σου, ανήκει μόνο σε σένα
2. Καλό και Κακό άγγιγμα
3. Καλά και Κακά Μυστικά
4. Η πρόληψη και η προστασία είναι υπευθυνότητα του γονέα
5. Σε ποιούς μπορούν να απευθυνθούν τα παιδιά και να αναζητήσουν βοήθεια

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ένα παιδί δεν είναι ποτέ τόσο μικρό για να μη μπορεί να διδαχτεί τον Κανόνα του Εσώρουχου. Η καλή επικοινωνία με τα παιδιά μας είναι το βασικό σημείο. Συνεπάγεται εμπιστοσύνη, αποφασιστικότητα, ευθύτητα και ένα φιλικό, μη απειλητικό περιβάλλον.

Πάντα στήριζα την άποψη ότι όλα ξεκινάνε από την παιδεία σε μικρή ηλικία. Αν δεν μπορείς να αλλάξεις μία κατάσταση τώρα, τουλάχιστον προσπάθησε για τη νέα γενιά. Το να μαθαίνουμε ένα παιδί πως να αναγνωρίζει και να αποφεύγει μία πιθανή βίαιη πράξη εναντίον του, είναι εξίσου σημαντικό με το να μεγαλώνουμε ένα παιδί που δε θα γίνει αυτός ή αυτή που θα διαπράξει τη βίαιη πράξη. Δεν αρκεί λοιπόν να μαθαίνουμε το παιδί πως να μην γίνει θύμα αλλά και πως να μη γίνει θύτης!

Το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει ετοιμασει ένα σχετικό βίντεο καθώς και  ένα βιβλίο για μικρά παιδιά (3-7 ετών) με τίτλο «Η Κίκο και το Χέρι».

Για περισσότερες πληροφορίες ανατρέξτε στη σελίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης
 http://www.coe.int/t/dg3/children/underwearrule/default_en.asp

Αναζητήστε το παραμύθι «Η Κίκο και το Χέρι» στα ελληνικά στη σελίδα του Δήμου Ηρακλείου:
http://www.heraklion.gr/paidi/

*ελεύθερη μετάφραση του κειμένου από την ιστοσελίδα του Συμβουλίου της Ευρώπης