slide

Panosgn Panosgn
| 01-11-2013 | ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΝΕΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ!!! |Αν στο κατέβασμα των βιβλίων δε δουλεύει το name: xrhsths123 και το password: pass1234 αλλάξτε το name σε: xrhsths124 και το password σε: pass124 | Καλό διάβασμα |

menu1

4

1

2

a

3

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Βοήθημα γλώσσας [Α' τάξη, Ενότητα 3, Κεφάλαιο 6] Χάσαμε τη γάτα

Reblogged from: 
http://users.sch.gr/sjolltak/

- Α' τάξη, Γλώσσα
- ΕΝΟΤΗΤΑ 3: Μια παράσταση στην πλατεία
- Κεφάλαιο 6: Χάσαμε τη γάτα 
Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.
[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]


Βοήθημα γλώσσας [Α' τάξη, Ενότητα 3, Κεφάλαιο 5] Ένα λεμόνι με φτερά

Reblogged from: 
http://users.sch.gr/sjolltak/

- Α' τάξη, Γλώσσα
- ΕΝΟΤΗΤΑ 3: Μια παράσταση στην πλατεία
- Κεφάλαιο 5: Ένα λεμόνι με φτερά 
Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.
[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]


Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Τα παιδιά του facebook

Πολλά παιδιά στις μέρες μας μεγαλώνουν έχοντας το δικό τους ατομικό υπολογιστή και χειρίζονται το Ίντερνετ  πολλές φορές καλύτερα απ ’ότι πιάνουν το μολύβι.
Επικοινωνούν μεταξύ τους και κανονίζουν τις συναντήσεις τους μέσω διάφορων chat, ακούν μουσική και διασκεδάζουν, μιλούν τη δική τους κωδικοποιημένη γλώσσα και ανταλλάσσουν φωτογραφίες. Όλα αυτά μόνο με μία συσκευή, που χωράει παντού, μετακινείται και μπαίνει ακόμη και στη σχολική τους τσάντα …ποιος θα το φανταζόταν!

Έχει περάσει περισσότερο από μια  δεκαετία που το Internet μπήκε για τα καλά στη ζωή μας. Αρχικώς, ειδικά στην Ελλάδα, η χρήση του ήταν αρκετά περιορισμένη. Ένα άγνωστο πεδίο που το ανακάλυπταν οι αρκετά τολμηροί. Οι αντιδράσεις που προκάλεσε με την εμφάνισή του ήταν…μυθικές και πολλοί από μας το αντιμετώπιζαν ως κάτι που θα ήρθε να βάλει φωτιά στην καθημερινότητά μας! Ήρθε για να μας «ξεβολέψει» από τον τρόπο που μάθαμε να ζούμε και να λειτουργούμε ως τότε, δηλαδή να επικοινωνούμε με τους φίλους μας μέσω τηλεφωνικών γραμμών  και να υπερχρεωνόμαστε, να κατεβάζουμε από τη βιβλιοθήκη τους τόμους της εγκυκλοπαίδειας ψάχνοντας με τις ώρες την ετυμολογία  μιας λέξης, να συλλέγουμε πληροφορίες για το παρελθόν μόνο από το στόμα της γιαγιάς μας…και αυτό μας φόβιζε.
Προφανώς δίκιο είχαν όσοι κάποτε προέβλεψαν ότι σε λίγα χρόνια όποιος δεν μπορεί να βρει στο Ίντερνετ ένα εφημερεύον φαρμακείο είναι ουσιαστικά «αναλφάβητος», γιατί πλέον έχει γίνει απαραίτητο και πραγματικά αναγκαίο εφόσον μας προσφέρει ασύλληπτη ευκολία στη δουλειά μας, γρήγορη και φτηνή επικοινωνία με όλο τον κόσμο, γνώσεις, ενημέρωση και διασκέδαση. Κάποτε, κάθε σπίτι, για να θεωρηθεί πλήρες, έπρεπε να διαθέτει τουλάχιστον μια τηλεόραση, ένα ηχοσύστημα και ένα τηλέφωνο. Τώρα πια ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής με υποστήριξη από το διαδίκτυο, καταφέρνει να εκπέμπει όλα τα κανάλια, να μεταδίδει όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και να κάνει δωρεάν τηλεφωνικές κλήσεις ταυτόχρονα ενώ ο ιδιοκτήτης του μπορεί να «σερφάρει» εικονικά σε όποιο μέρος του πλανήτη επιθυμεί.
Η απενοχοποίηση του Ιντερνέτ έγινε ουσιαστικά όταν πριν λίγο καιρό το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας έδωσε κονδύλια σε όλα τα σχολεία της χώρας για να αγοραστούν ηλεκτρονικοί υπολογιστές και να εξοπλιστεί κάθε σχολική τάξη τουλάχιστον με έναν, ώστε να μπορεί να λάβει θέση και ως βοήθημα στη γνώση.  Έτσι πια ακόμη και οι εργασίες που αναθέτει ο δάσκαλος για το σπίτι γίνονται με τη βοήθεια του Ιντερνετ και όχι με των γονέων, όπως γινόταν παλιότερα. Έχει δοθεί πια το πράσινο φως στους γονείς να επιτρέπουν στα παιδιά τους να ανοίγουν τον υπολογιστή δίχως την άδειά τους και να «σερφάρουν» στο Ίντερνετ. Έχοντας και την δυνατότητα με κάποιες ρυθμίσεις να ελέγχουν τις σελίδες που επισκέπτεται το παιδί τους, περιορίστηκε σημαντικά ο φόβος τους.

Θα βρεθούμε στο… Facebook 

Το τελευταίο διάστημα αυτό που μονοπωλεί το ενδιαφέρον παιδιών αλλά και εφήβων, λέγεται Facebook. Ένας διαδικτυακός τόπος συνάντησης ανθρώπων όλων των ηλικιών, απ’όλο τον κόσμο. Προσφέρει μεγάλη διασκέδαση και χαλάρωση, εφόσον εκεί μπορούν να επικοινωνήσουν με συνομηλίκους τους, να κάνουν νέους φίλους, να ανταλλάξουν απόψεις και να εκφραστούν με τον τρόπο που αυτοί θέλουν, χωρίς να λογοκρίνονται. Πόσο αθώο είναι αυτό το νέο «παιχνίδι» των παιδιών; Πόσο έχει αλλάξει την καθημερινότητα και τις συνήθειες τους; 

Κυρία, σας έκανα  « add »

Αρχικά, δεν πίστευα στα αυτιά μου! Ο δεκάχρονος μαθητής μου, που θα έπρεπε τα απογεύματα που τελείωνε τις υποχρεώσεις του ως μαθητής να παίζει με τους υπόλοιπους συνομηλίκους του στην γειτονιά ή να κόβει βόλτες, είχε γίνει ενεργό μέλος του facebook.
Μέχρι τώρα, δεχόμουν προσκλήσεις φιλίας και μοιραζόμουν φωτογραφίες από ενήλικες και πάντα με την ασφάλεια ότι τους γνώριζα αρκετά καλά, ώστε να αποφύγω τυχόν ενοχλήσεις. Μέχρι που άρχισα να συνειδητοποιώ ότι στο παιχνίδι μπήκαν επιθετικά και αιφνιδιαστικά και οι μικρότερες ηλικίες. Μέσα στους επόμενους μήνες, δέχτηκα δεκάδες παρόμοιες προσκλήσεις που εξακολουθούσαν να με σοκάρουν και να με φέρνουν στην ίδια δύσκολη θέση με την πρώτη φορά.
Θεώρησα λοιπόν χρέος μου να προσαρμοστώ στα νέα αυτά δεδομένα και να αποδεχτώ ως «φίλους» μου τα παιδιά-μαθητές μου, τοποθετώντας τους όλους σε έναν ξεχωριστό φάκελο όπου δεν θα μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε προσωπικά μου δεδομένα . Οι καινούριοι μου «φίλοι» δεν θα μπορούσαν να βλέπουν τις φωτογραφίες μου, τις συζητήσεις με τους πραγματικούς-ενήλικες φίλους, αλλά από την άλλη δεν θα βίωναν την απόρριψη και θα εξακολουθούσαν να νιώθουν ότι βρίσκομαι κοντά τους.
Μου φαίνεται δύσκολο το να τους βάλω στη ζωή μου τόσο βαθιά, αλλά αισθάνομαι πως έχω  χρέος να συμβαδίζω μαζί τους. Η μανία του facebook εξαπλώθηκε…επικίνδυνα και εμείς οι «μεγάλοι» μάλλον είμαστε υποχρεωμένοι να προσαρμοστούμε σε αυτό το νέο δεδομένο δείχνοντας την πρέπουσα «διπλωματία» και προσοχή απέναντι στα  παιδιά που αγαπάμε και μας αγαπούν.

Δεν έχω δει ποτέ το «φίλο μου»

Mε την ίδια ευκολία και ίσως και περισσότερη αποκτούν καινούριους «φίλους» (πολλές φορές ακόμη και αγνώστους) οι οποίοι καλώς ή κακώς ασκούν κάποιου είδους επιροή πάνω τους. Χάριν της ελεύθερης πρόσβασης σε αυτήν την κοινωνική περιοχή δικτύωσης, δεν μπορεί να υπάρχει παράλληλα ο απαραίτητος έλεγχος σε όσους γίνονται μέλη .
Ποια είναι τα όρια που μπορεί να θέσει ένα παιδί στο ποιόν θα κάνει «φίλο» του  κάτω από αυτές τις συνθήκες και πόσο καλά τον γνωρίζει; Με ποια κριτήρια συναναστρέφεται και μοιράζεται προσωπικές πληροφορίες μαζί του; Πολλές φορές το μόνο που γνωρίζει γι’ αυτόν είναι το πρόσωπό του (αν η φωτογραφία που έχει καταχωρήσει είναι πραγματική). Το αρχικά ασφαλές λοιπόν αυτό παιχνίδι, μπορεί να μετατραπεί ακόμη και σε παγίδα επιτήδειων!
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τι συζητούν μεταξύ τους με τις ώρες, τι φωτογραφίες μοιράζονται και τι προσωπικά δεδομένα ανταλλάζουν.  Πόσο καλά λοιπόν γνωρίζουμε τελικά τους φίλους των παιδιών μας και τι πραγματικά ζητούν από αυτά;
Ένα πολύ έξυπνο δόλωμα για να προσελκύει μεγάλες, αλλά ιδιαίτερα μικρές ηλικίες  είναι τα παιχνίδια με σκοπό τον πλουτισμό, τη διακόσμηση, την αγοραπωλησία αντικειμένων, σπαζοκεφαλιάς κ.α.
Τον τελευταίο καιρό έχει προκαλέσει «πανικό» ένα νέο παιχνίδι του facebook που σκοπό έχει να φτιάξει ο παίκτης τη δική του φάρμα ζώων, να σπείρει, να θερίσει και να πουλήσει τα προϊόντα του. Φυσικά, είναι ένα απόλυτα ασφαλές παιχνίδι για την ψυχολογία ενός παιδιού. Πρόκειται για ένα παιχνίδι αγχολυτικό και ευχάριστο που ασχολείται αποκλειστικά με τις υποχρεώσεις ενός γεωργού.  Όμως, το συγκεκριμένο παιχνίδι, σου δίνει το δικαίωμα να θερίσεις ό, τι έχεις σπείρει, συγκεκριμένες ώρες, ειδάλλως χάνεις ό, τι με κόπο έφτιαχνες για αρκετό καιρό. Έτσι τα παιδιά ξενυχτούν περιμένοντας να τελειώσει η αντίστροφη μέτρηση και να θερίσουν, ώστε να ανεβάσουν τη βαθμολογία τους και να ξεπεράσουν έτσι τους φίλους τους.
Με έκπληξη αντιλήφθηκα ότι η πρωινή κούραση των παιδιών οφειλόταν στο γεγονός ότι το προηγούμενο βράδυ περίμεναν να φτάσει η ώρα που θα είχαν τη δυνατότητα να κερδίσουν χρήματα και πόντους!  Αυτή η εξάρτηση δεν έχει τέλος, εφόσον το παιχνίδι δεν τελειώνει ποτέ όσο και να μεγαλώσεις τη φάρμα σου. Έτσι χωρίς επι της ουσίας να έχεις κάνει κάτι, σου μένει η κούραση!   

Τα παιδιά εκτός facebook; 

Δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε ακρότητες!
Άλλωστε οφείλουμε όλοι να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα για χάρη της νέας γενιάς. Από αυτή τη θέση έχουν περάσει όλοι προφανώς. Τίποτα δεν πρέπει να μας πανικοβάλλει και τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί επικίνδυνο για τα παιδιά, αν υπάρχει η διακριτική «παρουσία» ενός ενήλικα.
Μπορεί ένας γονιός να γραφτεί στο facebook, να στείλει αίτηση φιλίας στο παιδί τους και έτσι να είναι «μέλη» της ηλεκτρονικής παρέας τους ώστε να μπορούν να γνωρίσουν και αυτοί τους νέους φίλους του παιδιού τους και να διαβάζουν τις δημοσιεύσεις τους με απόλυτα έντιμο προς τα παιδιά τους τρόπο.
Δεν είναι απαραίτητο να κάνουν και σχόλια στους διαλόγους τους με τους φίλους τους, η κίνηση αυτή ίσως φέρει σε δύσκολη θέση το παιδί και να φέρει ρήξη στη σχέση τους, επιτυγχάνοντας το αντίθετο αποτέλεσμα. Το θέμα δεν είναι να δείξουμε στο παιδί ότι το «παρακολουθούμε», αλλά ότι δημιουργούμε παράθυρα κοινού ενδιαφέροντος .
  • Παρακινούμε το παιδί να έχει μια καλή επαφή με την τεχνολογία αλλά συγχρόνως προσπαθούμε και εμείς να συμβαδίζουμε με αυτά που ασχολείται, ώστε να καταφέρνουμε να επικοινωνούμε με το παιδί μας, να αντιλαμβανόμαστε τα τυχόν προβλήματα που προκύπτουν και να μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε έγκαιρα
  • Η επαφή του με διαδικτυακούς τόπους συνεύρεσης, όπως το facebook, ενισχύει την κοινωνικότητά  και διευρύνει τους ορίζοντές του εφόσον συναναστρέφεται με ανθρώπους της δικής του αλλά και άλλης κουλτούρας και πραγματικότητας και αυτό οφείλουμε να το υποστηρίξουμε.
  • Εάν το παιδί είναι μικρό, καλό θα ήταν ο υπολογιστής να βρίσκεται σε κοινό για την οικογένεια χρόνο έτσι ώστε να υπάρχει ένας σχετικός έλεγχος στα ωράρια που το παιδί ασχολείται με αυτού του είδους τη διασκέδαση χωρίς να μπαίνει στην άκρη η «πραγματική του ζωή», τα ενδιαφέροντα του και η μελέτη του.
Οι γονείς που είναι ήδη ενεργά μέλη του  facebook, μπορούν να στέλνουν στα παιδιά τους προτάσεις συμμετοχής σε ομάδες χρήσιμες γι αυτά, που θα τους δώσουν κίνητρα να σκεφτούν και να επεξεργαστούν νέες πληροφορίες.
Όπως σε όλα τα πράγματα, έτσι και σε αυτό, το νόμισμα έχει δύο όψεις.
Τίποτα δεν βλάπτει αν γίνεται με μέτρο και τίποτα δεν είναι επικίνδυνο αν δεν το αφήσουμε  εμείς να γίνει.  Δεν είναι δύσκολο για το γονέα να βρει τις ισορροπίες στη σχέση του με το παιδί του και να διατηρεί μια στενή επαφή μαζί του. Στο χέρι της οικογένειας είναι να μεγαλώνει ένα ώριμο και ικανό παιδί που θα είναι σε θέση να κρίνει τι είναι ωφέλιμο και τι επικίνδυνο γι αυτό. Πάντα υπάρχει κάποιος τρόπος να επιλέγει το παιδί το σωστό και ακίνδυνο δρόμο, χωρίς να χρειάζεται οι γονείς να του απαγορεύουν τίποτα και ταυτόχρονα να καταφέρνουν να βρίσκονται ουσιαστικά δίπλα του. Το μόνο που χρειάζεται είναι να μην δεσμεύουν το παιδί, να μην  του αφαιρούν το δικαίωμα να κάνει τις επιλογές του, αλλά να κάνουν ότι μπορούν για να είναι παρόντες στον τρόπο ζωής του.
Κωνσταντίνα Γρηγοριάδου
Δασκάλα Δημ. Εκπαίδευσης

Πηγή: paidorama.com

Βοήθημα γλώσσας [Α' τάξη, Ενότητα 3, Κεφάλαιο 4] Γάτα και παπαγάλος

Reblogged from: 
http://users.sch.gr/sjolltak/

- Α' τάξη, Γλώσσα
- ΕΝΟΤΗΤΑ 3: Μια παράσταση στην πλατεία
- Κεφάλαιο 4: Γάτα και παπαγάλος
Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.
[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]


Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Βοήθημα γλώσσας [Α' τάξη, Ενότητα 3, Κεφάλαιο 3] Μήλα και καμήλα

Reblogged from: 
http://users.sch.gr/sjolltak/

- Α' τάξη, Γλώσσα
- ΕΝΟΤΗΤΑ 3: Μια παράσταση στην πλατεία
- Κεφάλαιο 3: Μήλα και καμήλα 
Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.
[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]


Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Μαμά πες μου αλήθεια.....είμαστε φτωχοί;


Κάθε πρόλογος για την οικονομική κρίση είναι περιττός. Ο λόγος για το πώς την διαχειριζόμαστε σε σχέση με τα παιδιά μας. Τα περισσότερα παιδιά , είτε πρόκειται για ‘πρωτάκια’ είτε για εφήβους, έχουν αντιληφθεί αλλαγές στην καθημερινή τους ζωή... οι γονείς φέρνουν πιο έντονες αντιρρήσεις στις αγορές, τα ιδιαίτερα μαθήματα κόβονται, τα πάρτυ αποφεύγονται, αλλάζουν σχολείο, μπορεί και γειτονιά...
Η ενστικτώδης αντίδραση των περισσότερων γονέων είναι να παραστήσουμε πως δεν συμβαίνει τίποτα. Κι ας έχουν παρακολουθήσει τα παιδιά μας τις απελπισμένες μας συζητήσεις. Κι ας μας ‘βγαίνει’ η αγωνία μας σε νεύρα και εκρήξεις. Κι ας αυξάνονται τα ποσοστά γονεϊκής κατάθλιψης.

Οι περισσότεροι έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας ότι προστατεύουμε τα παιδιά μας αφήνοντάς τα έξω από τα δυσάρεστα της ζωής. Δεν μιλάμε για τις αρρώστιες μας, δεν τα παίρνουμε σε κηδείες, δεν μιλάμε για το διαζύγιο, μοιάζουμε να αποκηρύσσουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Τα προστατεύουμε έτσι ή τελικά φτιάχνουμε ανθρώπους άοπλους μπροστά στις δυσκολίες, ανθρώπους που πανικοβάλλονται υπό πίεση και καταφεύγουν στα πάσης φύσεως αγχολυτικά (ουσίες, φάρμακα, αλλά και ποτό, τσιγάρο, φαγητό) για να ξορκίσουν τα αρνητικά συναισθήματα;
Ας έχουμε υπ’ όψη μας ότι μέσα στην οικογένεια οι μεταξύ μας σχέσεις είναι ο πλέον καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη των παιδιών μας. Και το κλειδί για γόνιμες και εγκάρδιες σχέσεις είναι η καλή επικοινωνία. Καλή και ειλικρινής όμως δεν σημαίνει αστόχαστη. Ας δούμε κάποιες ιδέες πάνω στο θέμα :

- Μην υποτιμάτε αλλά και μήν υπερτιμάτε τις ικανότητες των παιδιών. Ένας έφηβος είναι σε θέση να κατανοήσει ένα πρόβλημα σφαιρικά και αφηρημένα, ενώ ένα παιδί δημοτικού ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένα και χειροπιαστά παραδειγματάκια.
- Μοιραστείτε τα συναισθήματά σας και ρωτείστε τα για τα δικά τους. Μην τα ακυρώνετε αλλά και μην τα τραγικοποιείτε!
- Για να ‘μπουν στο νόημα’ ένας καλός τρόπος είναι να παραστήσετε ότι αυτά είναι οι ‘αρχηγοί’ στην οικογένεια και πρέπει να διαχειριστούν χρήματα και δραστηριότητες. Θα διαπιστώσετε πως συχνά τα παιδιά είναι πιο αυστηρά από τους μεγάλους!
- Επιστρατεύστε το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό σας και διδάξτε στα παιδιά την αισιοδοξία και την ευελιξία. Είναι σπουδαίο εφόδιο να ξέρει κανείς να βλέπει τις προκλήσεις ως ευκαιρίες και όχι ως τραγωδίες!
- Φανείτε πρακτικοί. Δείξτε τους τον λογαριασμό της τράπεζας και εξηγήστε τους, σε τι μας χρησιμεύουν  τα χρήματα.
- Μιλήστε τους για ότι δίνει νόημα στην ζωή, πέρα από τα υλικά αγαθά. Δώστε προσωπικά παραδείγματα για την χαρά της φιλίας, την ευτυχία να είσαι γονιός, την αγάπη, την ικανοποίηση της δημιουργίας...
- Προσπαθήστε να τηρείτε ένα πρόγραμμα κάθε μέρα όσον αφορά την διατροφή, την άσκηση και τον ύπνο των παιδιών. Η αίσθηση ανοργανωσιάς και χάους μεγεθύνει τα προβλήματα...
- Ακούστε τα παιδιά σας! Μην υποθέτετε πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο όπως κι εσείς! Παράλληλα αναζητείστε ‘σημάδια’ που μαρτυρούν ανάγκη για επικοινωνία και καθησύχαση- ξεσπάσματα, αϋπνίες, εφιάλτες,  απόσυρση, πονοκέφαλοι, ανορεξία κ.λ.π-.
- Δείξτε υπομονή και κάντε τον διάλογο μια καθημερινή δραστηριότητα. Άλλωστε, αυτά που επιχειρείτε να εξηγήσετε είναι δύσκολα ακόμα και για τους μεγάλους!!

Το εγχείρημα να μιλήσουμε στα παιδιά μας για την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της στην ζωή μας και στην ζωή τους θα είναι δύσκολο. Για να τα βοηθήσουμε όμως πρέπει πρώτα να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας! Το πρώτο βήμα είναι να δεχτούμε εμείς το άγχος και τον φόβο μας ως οικουμενικά συναισθήματα , απολύτως φυσιολογικά υπο συνθήκες αβεβαιότητας. Φυσιολογικά μεν τιθασεύσιμα δε! Ας γίνουμε λοιπόν εμείς πρώτοι μοντέλα για τα παιδιά μας ελέγχοντας το άγχος μας και αποφεύγοντας την καταστροφολογία και τον πανικό! Δείχνοντας εμπιστοσύνη στα μέλη της οικογένειάς μας (ΚΑΙ στα παιδιά!). Επιτρέποντας τελικά στην οικογένεια μας να συσπειρωθεί μπροστα στην πρόκληση και όχι να διαλυθεί!!

Πηγή: www.gr8media.gr

Βοήθημα γλώσσας [Α' τάξη, Ενότητα 3, Κεφάλαιο 2] Μύτη σαν σαλάμι

Reblogged from: 
http://users.sch.gr/sjolltak/

- Α' τάξη, Γλώσσα
- ΕΝΟΤΗΤΑ 3: Μια παράσταση στην πλατεία
- Κεφάλαιο 2: Μύτη σαν σαλάμι
Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.
[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]


Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Βοήθημα γλώσσας [Α' τάξη, Ενότητα 3, Κεφάλαιο 1] Θέατρο Σκιών

Reblogged from: 
http://users.sch.gr/sjolltak/

- Α' τάξη, Γλώσσα
- ΕΝΟΤΗΤΑ 3: Μια παράσταση στην πλατεία
- Κεφάλαιο 1: Θέατρο Σκιών
Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.
[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]


Albert Camus, Ο επαναστατημένος άνθρωπος


Τι είναι;  Είναι ο άνθρωπος που λέει όχι. Αρνείται, και δεν παραιτείται. Ένας σκλάβος που σε όλη του την ζωή δεχόταν διαταγές, ξαφνικά κρίνει μία εντολή απαράδεκτη. Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτού του όχι;. Αυτό το όχι επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός ορίου, που παραβιάζεται. Μαζί με την αποστροφή για τον παρείσακτο, σε κάθε εξέγερση υπάρχει μια τέλεια στιγμιαία εναρμόνιση του ανθρώπου με ένα μέρος του εαυτού του. Αυτόματα παρεμβαίνει μία κρίση αξίας, που τον εκθέτει σε χίλιους κινδύνους. Μέχρι τότε σώπαινε αφημένος στην  απελπισία της παραδοχής μιας κατάστασης, έστω και αν την έκρινε άδικη.
Σωπαίνοντας όμως αφήνεις να πιστεύουν ότι δεν έχεις κρίση, ούτε επιθυμία για τίποτε. Η απελπισία όπως και το παράλογο επιθυμεί και κρίνει τα πάντα και η σιωπή την εκφράζει εύγλωττα. Ο επαναστάτης με την ετυμολογική έννοια αλλάζει στάση.
ΚΑΘΕ ΑΞΙΑ ΔΕΝ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΜΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΣΙΩΠΗΛΑ ΜΙΑ ΑΞΙΑ.

Ο επαναστατημένος άνθρωπος είναι ένας έπαινος της εξέγερσης, μιας εξέγερσης, όμως, που διαφυλάσσει «τη μνήμη της προέλευσής της», που κρατά την αθωότητα, την αγνότητά της και που δεν θεοποιεί τον εαυτό της. Υπηρετεί λοιπόν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.
«Η λογική του επαναστατημένου θέλει να υπηρετήσει τη δικαιοσύνη για να μην προσθέσει αδικίες στην αδικία της ανθρώπινης υπόστασης, προσπαθεί να μιλά καθαρά και κατανοητά για να μην επιβαρύνει το παγκόσμιο ψέμα και, μπροστά στον πόνο των ανθρώπων, να στοιχηματίζει υπέρ της ευτυχίας» Σαφήνεια της γλώσσας σημαίνει να δίνεις το ίδιο νόημα στις λέξεις: η βία δεν σημαίνει εδώ βαρβαρότητα κι εκεί δίκαιη εξέγερση στην καταπίεση. Δεν μπορεί να υπάρχει διγλωσσία απέναντι στη βία, διαφορετικά επιβαρύνουμε τη γενικευμένη σύγχυση…
Στο τέταρτο από τα Γράμματα σ’ ένα Γερμανό φίλο, τον Ιούλιο του 1944,  ο Καμύ διαβεβαιώνει: «Διάλεξα τη δικαιοσύνη, για να παραμείνω πιστός στη γη», βγάζει μια μεγαλειώδη κραυγή ανθρωπισμού, με όλη τη σημασία της λέξης: « τι σημαίνει να σώσουμε τον άνθρωπο; Μα, σας το φωνάζω με όλο μου το είναι, σημαίνει να μην τον ακρωτηριάσουμε και να βοηθήσουμε τη δικαιοσύνη -που μόνο ο άνθρωπος είναι ικανός να συλλάβει- να επιτύχει τους σκοπούς της».

Ο σωματικός και ηθικός ακρωτηριασμός του ανθρώπου, δηλαδή ο μυστικισμός, η βία, η ωμότητα, επιφέρει βλάβες τόσο σ’ αυτόν που κάνει τούτη την πράξη όσο και σ’ εκείνον που την υφίσταται, επειδή μια τέτοια ενέργεια μεταμορφώνει τον άνθρωπο άλλοτε σε δήμιο, άλλοτε σε θύμα, στερώντας του τη δικαιοσύνη και την ελευθερία.

Τούτο το τέταρτο γράμμα υπογραμμίζει ότι οι υπερασπιστές της δικαιοσύνης και της ελευθερίας πέρασαν, άθελά τους, στην ιστορία. Αναγκάστηκαν ν’ απαντήσουν στη βία με τη βία -αυτό όμως δεν τους άρεσε. Και, για να επαναλάβουμε μια φράση του Μαλρώ, «πολέμησαν δίχως ν’ αγαπούν τον πόλεμο».
«Μα το δύσκολο κατόρθωμα για μας ήταν να σας ακολουθήσουμε στον πόλεμο, χωρίς να ξεχνάμε την ευτυχία. Και μέσα απ’ τα ουρλιαχτά και τη βία, πασχίζαμε να φυλάξουμε στην καρδιά μας τη θύμηση μιας ευτυχισμένης θάλασσας, ενός αξέχαστου για πάντα λόφου, το χαμόγελο ενός αγαπημένου προσώπου. Κι αυτό ήταν το καλύτερο όπλο μας, αυτό που δεν θα παραδώσουμε ποτέ. Γιατί, τη μέρα που θα το χάναμε, θα πεθαίναμε κι εμείς, όπως κι εσείς. Απλώς, τώρα ξέρουμε ότι τα όπλα της ευτυχίας απαιτούν, για να σφυρηλατηθούν, πολύ χρόνο και πολύ αίμα».
Βλέπουμε λοιπόν να σκιαγραφούνται εδώ δύο ουσιώδεις ιδέες που θα πρωτεύουν πάντα στον τρόπο με τον οποίο ο Καμύ προσεγγίζει την τρομοκρατία: η έννοια του αναγκαίου ορίου και η κατ’ εξαίρεση χρήση της βίαιης πράξης. Φτάνειμια στιγμή όπου η θυσία κινδυνεύει να μεταβληθεί σε μυστικισμό -θα λέγαμε μάλλον σε φανατισμό. Έρχεται μια στιγμή όπου η δράση και η δύναμη κινδυνεύουν να μεταβληθούν σε βία και ωμότητα: πρέπει να ξέρουμε να σταματάμε εγκαίρως. Η βιαιότητα μπορεί να γίνει αναγκαία λόγω των περιστάσεων, να γίνει απαραίτητη για την υπεράσπιση της δικαιοσύνης και της ελευθερίας ενάντια σ’ αυτούς που τις απειλούν ή τις προσβάλλουν, να γίνει ακόμα και προϋπόθεση επιβίωσης. Πρέπει όμως να είναι μετρημένη, περιορισμένη, να μη θεωρείται κάτι το συνηθισμένο, αποδεκτή ως κάτι το φυσιολογικό και νόμιμο, ούτε βέβαια να γεμίζει όλη τη ζωή του ανθρώπου. Ο Καμύ, αρνείται να τη δει ως αυτοσκοπό, ενώ είναι απλά και μόνο ένα πρόσκαιρο μέσο στην υπηρεσία ενός άλλου σκοπού που την ξεπερνά: "Αναγκαστήκαμε να σας μιμηθούμε για να μην πεθάνουμε. "

Αντιληφθήκαμε όμως πως η υπεροχή μας απέναντί σας ήταν ότι είχαμε έναν προορισμό. Τώρα που τελειώνουν όλ’ αυτά, μπορούμε να σας πούμε κάτι που μάθαμε: ο ηρωισμός δεν είναι σπουδαίο πράγμα, η ευτυχία είναι πιο δύσκολη».

Η χρήση καταστρεπτικής δύναμης από ένα ισχυρό έθνος που έχει τη δυνατότητα να το κάνει είναι ένα είδος κρατικής τρομοκρατίας, ενάντια στην οποία θα μπορούσε ν’αντιταχθεί μόνο μια παγκόσμια ειρήνη που θ’ απαιτούσαν οι λαοί.
…Ο Καμύ δεν αρκείται στη διαπίστωση της αξιοθρήνητης κατάστασης του κόσμου. Ψάχνει και γι’ άλλες εξηγήσεις, πέρα από τη λογική της ιστορίας. Υπογραμμίζει τις συμφορές που έφεραν τα χρόνια του πολέμου και που καταστρέφουν ακόμα τις ανθρώπινες σχέσεις. Η ηθική διάσταση της σκέψης του ψάχνει να στηριχτεί στην αξιοποίηση -σαν ύστατη ασφάλεια- του διαλόγου και της εμπιστοσύνης μεταξύ των ανθρώπων. Δυστυχώς, το κέντρο του κόσμου δεν το κατέχουν πια, από δω και πέρα,οι άνθρωποι με σάρκα και οστά, με τη δική τους γλώσσα, παρά μόνο οι αφηρημένες και εγκληματικές ιδεολογίες.

«Ζούμε μέσα στον τρόμο γιατί η πειθώ έχει χάσει τη δύναμή της, γιατί ο άνθρωπος παραδόθηκε ολοκληρωτικά στην ιστορία και δεν μπορεί πλέον να στραφεί προς εκείνη την πλευρά του εαυτού του, το ίδιο αληθινή όπως και η ιστορική πλευρά, την οποία ξαναβρίσκει μπροστά στην ομορφιά του κόσμου και των προσώπων. Γιατί ζούμε στον κόσμο του αφηρημένου, τον κόσμο των γραφείων και των μηχανών, των απόλυτων ιδεών και του δύσκαμπτου μεσσιανισμού. Ασφυκτιούμε ανάμεσα σε ανθρώπους που πιστεύουν ότι έχουν απόλυτο δίκιο, είτε πρόκειται για τη μηχανή τους είτε για τις ιδέες τους. Και, για όλους εκείνους που ζουν μόνο με το διάλογο και τη φιλία των ανθρώπων, τούτη η σιωπή είναι το τέλος του κόσμου.

»Για να βγούμε από τούτο τον τρόμο, θα ‘πρεπε να μπορούμε να σκεφτούμε και ναδράσουμε ακολουθώντας τη σκέψη μας. Να όμως που ο τρόμος δεν αποτελεί ακριβώςτο κατάλληλο κλίμα για τη σκέψη».
Για να είμαστε εντάξει με το φόβο, πρέπει να ξέρουμε τι σημαίνει και τι αρνείται. Όμως ο φόβος «Σημαίνει και αρνείται το ίδιο γεγονός: έναν κόσμο όπου ο φόνος είναι νομιμοποιημένος», κι όπου «η ανθρώπινη ζωή θεωρείται ασήμαντη».
Μπροστά στον τρόμο και την τρομοκρατία δεν φτάνει μόνο η άρνηση ούτε και η απλή καταγγελία, αλλά πρέπει να δεις καθαρά τι ακριβώς είναι, να δεις τις συνέπειές τους και πώς μπορείς να τους αντισταθείς.
Ο τρόμος και η τρομοκρατία θέτουν δύο βασικά ερωτήματα: «Ναι ή όχι, άμεσα ή έμμεσα, θέλετε να σας σκοτώσουν ή να σας κακοποιήσουν; Ναι ή όχι, άμεσα ή έμμεσα, θέλετε να σκοτώσετε ή να κακοποιήσετε άλλους; Όλοι όσοι απαντήσουν αρνητικά σ’ αυτές τις δύο ερωτήσεις μπλέκονται αυτόματα σε μια αλυσίδα συνεπειών».
Ο Καμύ καταπιάνεται με τον καθορισμό των συνεπειών. Γι’ άλλη μια φορά, μιλά για δικαιοσύνη, για ελευθερία και για όρια.
«Τελικά, οι άνθρωποι σαν κι εμένα θα ήθελαν έναν κόσμο όπου όχι δεν θα σκοτωνόμασταν πια (δεν είμαστε δα κι εντελώς τρελοί!), μα όπου ο φόνος δεν θα ήταν νομιμοποιημένος. Είμαστε πράγματι, εδώ, στην καρδιά της ουτοπίας και της αντίφασης: ζούμε ακριβώς σ’ έναν κόσμο όπου ο φόνος είναι νομιμοποιημένος, κι αν δεν τον αποδεχόμαστε ως έχει, οφείλουμε να τον αλλάξουμε. Φαίνεται όμως πως αυτό είναι ανέφικτο δίχως την προσφυγή στο φόνο. Ο φόνος μας παραπέμπει επομένως στο φόνο και θα συνεχίσουμε να ζούμε μέσα στον τρόμο, είτε έχοντάς τον αποδεχτεί καρτερικά είτε επιθυμώντας να τον εξαφανίσουμε, χρησιμοποιώντας μέσα που θα τον αντικαταστήσουν μ’ έναν άλλο τρόμο».
Σπάνια ο μηχανισμός του εγκλήματος αποσυναρμολογήθηκε και φανερώθηκε τόσο καθαρά. Για τον αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία και τον τρόμο πρέπει ίσως να χρησιμοποιηθούν μέσα όμοια με τα δικά τους. Η μόνη λύση είναι να επιβάλουμε ένα όριο και να φροντίζουμε ώστε τέτοιου είδους πράξεις να παραμένουν πάντα κάτι το έκτακτο…
Είναι προφανές ότι η βία υπάρχει μέσα στην εξέγερση. Η εξέγερση, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να το δεχτεί καρτερικά, ούτε από μεταφυσική άποψη ούτε κι από τη θέση της στην ιστορία. Από τη στιγμή που χάνει την πρωταρχική αθωότητά της, που αφήνεται ολοκληρωτικά στη βία και, κυρίως, που δέχεται ότι τούτη η βία δικαιολογείται, καταλήγει στο μηδενισμό και το φόνο: «Κάθε φορά που [η εξέγερση] θεοποιεί την ολοκληρωτική άρνηση αυτού που είναι, το απόλυτο όχι, σκοτώνει. Κάθε φορά που δέχεται τυφλά αυτό που είναι και κραυγάζει το απόλυτο ναι, σκοτώνει. Το μίσος ενάντια στον Πλάστη μπορεί να μεταβληθεί σε μίσος ενάντια στην πλάση ή σε αποκλειστική και προκλητική αγάπη γι’ αυτό που είναι. Μα και στις δύο περιπτώσεις καταλήγει στο φόνο και χάνει το δικαίωμα να λέγεται εξέγερση». Η εξέγερση παρεκκλίνει όταν αρχίζει να εκθειάζει τη βία που είναι υποχρεωμένη να χρησιμοποιεί, κυρίως όταν τη θεωρεί ως κάτι απόλυτο.
«Κανονικά, ο επαναστατημένος δεν ήθελε παρά να κατακτήσει το δικό του είναι και να το κρατήσει ακέραιο απέναντι στο Θεό. Χάνει όμως τη μνήμη της προέλευσής του και, διεπόμενος από το νόμο ενός πνευματικού ιμπεριαλισμού, να τος που πορεύεται προς την κυριαρχία του κόσμου μέσα από αναρίθμητα εγκλήματα. [...] Ομηδενισμός που, στους κόλπους της εξέγερσης, πνίγει τότε τη δύναμη της δημιουργίας, προσθέτει μόνο πως μπορούμε να τη δομήσουμε χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα». Πρόκειται εδώ για κριτική όχι μόνο του μαρξισμού, αλλά και κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος. Ο μεταφυσικός μηδενισμός καταλήγει έτσι σε κάτιαπόλυτο, τρομακτικά φονικό. «Ο μηδενιστικός φόνος», περί ου ο λόγος στο κείμενο «Η σκέψη του μεσημεριού», αντιτίθεται τελικά στην εξέγερση.

Ο επαναστατημένος άνθρωπος είναι ένας έπαινος της εξέγερσης, μιας εξέγερσης, όμως, που διαφυλάσσει «τη μνήμη της προέλευσής της», που κρατά την αθωότητα, την αγνότητά της και που δεν θεοποιεί τον εαυτό της. Υπηρετεί λοιπόν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.
«Η λογική του επαναστατημένου θέλει να υπηρετήσει τη δικαιοσύνη για να μην προσθέσει αδικίες στην αδικία της ανθρώπινης υπόστασης».

Να μην επιβαρύνουμε τη δυστυχία του κόσμου είναι μια βασική ιδέα στην ηθική και τη φιλοσοφία του Καμύ. Πρόκειται, πάλι και πάντα, για το σεβασμό στα όρια.

«ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ ΤΗΝ ΒΟΛΙΚΗ ΒΙΑ»
Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΣ!!!

Η Ελλάδα για τον Καμύ, όπως υποπτεύονταν πάντα όσοι ήξεραν το έργο του, δεν είναι ένας σωρός ερειπίων, μια σελίδα της ιστορίας ή ένα αρχαιολογικό μουσείο. «Η Ελλάδα για μένα λέγει τώρα ο ίδιος είναι κάτι το πολύπιο απλό: Είναι η πατρίδα και η θάλασσα. Για μας τους Μεσογειακούς, η Ελλάδα είναι μια πηγή». (…) . «Τρέφομαι  από την ελληνική φιλοσοφία, και θεωρώ τον Πλάτωνα  πολύ πιο σημαντικό και από τον Χέγκελ και από τον Χούσερλ. Έτσι τουλάχιστον βλέπω τον εαυτό μου».  Υπάρχουν και τρεις άλλοι στοχαστές που επηρέασαν αποφασιστικά την σκέψη του, μια εκλογή κάπως αντιφατική γιατί   δύσκολα συμβιβάζονται: «Είναι ο Πασκάλ, ο Τολστόι και ο Νίτσε.  Αλλά όπως λέει ο ίδιος «δεν κατορθώνω να συμβιβάσω ούτε και αυτές ακόμα τις εσωτερικές μου αντιφάσεις».
Γνωρίζει  τους ποιητές μας, τον Σικελιανό, τον Καβάφη, και θαυμάζει τον Καζαντζάκη. Επιλέγει τον  “Ζορμπά”, γιατί το θεωρεί ένα έργο Ελληνικό, με πολύ χρώμα… και γιατί  τον ελκύει και σαν είδος ανθρώπου;  « Ο Ζορμπάς είναι μια ζωντανή δύναμη».

Από την εξεγερμένη σκέψη ενός πρόωρα χαμένου φιλέλληνος επαναστάτη  φιλοσόφου.

Βοήθημα μαθηματικών [Γ' τάξη, Κεφάλαιο 20] Επαναληπτικό μάθημα

Reblogged from: 
http://users.sch.gr/sjolltak/

- Γ' τάξη, Μαθηματικά
- ΕΝΟΤΗΤΑ 3
- Κεφάλαιο 20: Επαναληπτικό μάθημα

Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.

[Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]

Για να κατεβάσετε το αρχείο στον υπολογιστή σας, για να το τυπώσετε ή για να μπορέσετε να το δείτε μεγεθυμένο (ή μεγεθυσμένο κατά Μπαμπινιώτη) σε πλήρη οθόνη συμβουλευτείτε τις παρακάτω οδηγίες.


Τρίτη 10 Δεκεμβρίου 2013

Βοήθημα μαθηματικών [Ε' τάξη, Κεφάλαια 7-13] Επαναληπτικό 2

Reblogged from: 
 http://users.sch.gr/sjolltak/

- Ε' τάξη, Μαθηματικά
- Κεφάλαια 7-13
Επαναληπτικό 2
    Περιέχει τις λύσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, τις λύσεις στις ασκήσεις του τετραδίου του μαθητή, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.

    [Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]

    Για να κατεβάσετε το αρχείο στον υπολογιστή σας, για να το τυπώσετε ή για να μπορέσετε να το δείτε μεγεθυμένο (ή μεγεθυσμένο κατά Μπαμπινιώτη) σε πλήρη οθόνη συμβουλευτείτε τις παρακάτω οδηγίες.



    “Ο καλύτερος δάσκαλος που είχα ποτέ…”

     http://kiklos-dhmotiko.blogspot.gr/2013/12/blog-post_10.html   “Ο κ. Whitson δίδασκε φυσική στην έκτη τάξη του δημοτικού. 
       Την πρώτη ημέρα που είχαμε μάθημα μαζί του, μας έκανε μια ομιλία για ένα πλάσμα που ονομάζεται «γατολέων», ένα νυχτόβιο ζώο που εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια της εποχής των παγετώνων. 
       Καθώς μιλούσε, μας έδωσε να κοιτάμε ένα κρανίο. Εμείς κρατήσαμε σημειώσεις των πραγμάτων που μας έλεγε, γιατί αργότερα θα μας έβαζε τεστ. 
       Όταν πήρα πίσω την κόλλα μου, σοκαρίστηκα! Υπήρχε ένα μεγάλο κόκκινο Χ πάνω σε κάθε μία από τις απαντήσεις μου. Είχα αποτύχει! Έπρεπε να υπάρχει κάποιο λάθος! Είχα γράψει ακριβώς ό,τι είχε πει ο κ. Whitson! 
       Τότε συνειδητοποίησα ότι όλοι στην τάξη είχαν αποτύχει. Τι είχε συμβεί; 

       Πολύ απλά. O κ. Whitson μας εξήγησε ότι όσα μας είπε σχετικά με τον «γατολέοντα», τα είχε βγάλει από το μυαλό του. Ποτέ δεν υπήρχε αυτό το ζώο. Οι πληροφορίες στις σημειώσεις μας ήταν, επομένως, λανθασμένες. Πώς περιμέναμε να μας βάλει καλό βαθμό για λανθασμένες απαντήσεις; 
       Περιττό να πω ότι ήμασταν εξοργισμένοι. Τι είδους τεστ ήταν αυτό; Και τι είδους δάσκαλος;
       Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει, μας είπε ο κ. Whitson. Εξάλλου, την ίδια στιγμή που μας έδινε να δούμε το κρανίο του γατολέοντα (στην πραγματικότητα ήταν μιας γάτας) μας έλεγε ότι δεν είχε σωθεί κανένα ίχνος του ζώου! Είχε περιγράψει την καταπληκτική νυχτερινή όραση του, το χρώμα της γούνας του και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά, που κανονικά δεν έπρεπε να γνωρίζει! Είχε δώσει στο ζώο ένα γελοίο όνομα, και εμείς ακόμη και τότε δεν υποπτευθήκαμε τίποτα!  Τα μηδενικά στις κόλλες μας θα καταγράφονταν στο επίσημο βαθμολόγιο μας, είπε. Και έτσι έγινε. 
       Ο κ. Whitson μας είπε ότι ήλπιζε πως θα μαθαίναμε κάτι από όλη αυτή την εμπειρία: Ότι οι εκπαιδευτικοί και τα σχολικά βιβλία δεν είναι αλάνθαστα. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν είναι. Μας είπε να μην αφήσουμε το μυαλό μας να κοιμηθεί, και να το λέμε όταν πιστεύαμε ότι ο ίδιος ή το βιβλίο ήταν λάθος. ”
       “Κάθε μάθημα ήταν μια περιπέτεια με τον κ. Whitson. Ακόμη θυμάμαι κάποιες μέρες αυτούσιες, σχεδόν κάθε στιγμή τους. Μια μέρα μας είπε ότι η Volkswagen του ήταν ένας ζωντανός οργανισμός. Μας πήρε δύο ολόκληρες μέρες για να μπορέσουμε να διατυπώσουμε μια άρνηση που δέχτηκε ως αδιαμφισβήτητη. Δεν μας άφησε να ησυχάσουμε μέχρι που αποδείξαμε όχι μόνο ότι γνωρίζαμε καλά τι είναι ένας οργανισμός, αλλά και ότι είχαμε το σθένος να πολεμήσουμε για την Αλήθεια. 
       Κουβαλήσαμε τον καίνουργιο αυτό σκεπτικισμό σε όλες τις επόμενες τάξεις μας. Αυτό προκάλεσε προβλήματα στους άλλους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι δεν είχαν συνηθίσει να τους αμφισβητούν. Σε κάποιες περιπτώσεις ο καθηγητής ιστορίας έλεγε κάτι, και κάποιος έβηχε υποτιμητικά μουρμουρίζοντας «…γατολέων». 
       Αν μου ζητηθεί ποτέ να προτείνω μία λύση για τα προβλήματα στα σχολεία μας, θα είναι ο κ. Whitson. Δεν κάναμε καμιά μεγάλη επιστημονική ανακάλυψη, αλλά τα παιχνίδια του κ. Whitson δίδαξαν σε μένα και τους συμμαθητές μου κάτι εξίσου σημαντικό: το θάρρος να κοιτούμε τους ανθρώπους στα μάτια και να τους λέμε ότι κάνουν λάθος. Μας δίδαξαν επίσης ότι μπορούμε να το κάνουμε με διασκεδαστικό τρόπο. 
       Δεν το εκτιμούν φυσικά όλοι. Κάποτε μίλησα σε έναν δάσκαλο για τον κ. Whitson και έμεινε άφωνος. «Δεν έπρεπε να σας εξαπατήσει έτσι», είπε. 
       Κοίταξα τον δάσκαλο στα μάτια και του είπα ότι έκανε λάθος. ”



    Δευτέρα 9 Δεκεμβρίου 2013

    Βοήθημα μαθηματικών [Γ' τάξη, Κεφάλαιο 19] Προβλήματα

    Reblogged from: 
    http://users.sch.gr/sjolltak/

    - Γ' τάξη, Μαθηματικά
    - ΕΝΟΤΗΤΑ 3
    - Κεφάλαιο 19: Προβλήματα

    Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.

    [Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]

    Για να κατεβάσετε το αρχείο στον υπολογιστή σας, για να το τυπώσετε ή για να μπορέσετε να το δείτε μεγεθυμένο (ή μεγεθυσμένο κατά Μπαμπινιώτη) σε πλήρη οθόνη συμβουλευτείτε τις παρακάτω οδηγίες.


    Βοήθημα μαθηματικών [Δ' τάξη, Κεφάλαια 1-7] Επανάληψη 1

    Reblogged from: 
    http://taxi2013.blogspot.gr/

    - Δ' τάξη, Μαθηματικά
    - Eνότητα 1  
    - Κεφάλαια 1-7: Επανάληψη 1 
      Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.

      [Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]

      Για να κατεβάσετε το αρχείο στον υπολογιστή σας, για να το τυπώσετε ή για να μπορέσετε να το δείτε μεγεθυμένο (ή μεγεθυσμένο κατά Μπαμπινιώτη) σε πλήρη οθόνη συμβουλευτείτε τις παρακάτω οδηγίες.





      Τον κιαρατά το δάσκαλο…

      Reblogged from: 
      http://www.mediasoup.gr
      Του Χρήστου Κεχαγιά

      Η Οντολογία
      Υπάρχει ένα περίεργο είδος ανθρώπου, ένα ον ‘πολυμορφικό’ σαν τη φύση, που όμως δεν εξελίσσεται εδώ και χιλιάδες χρόνια: το λένε «δάσκαλο». Οι ειδικοί που το μελετούν ισχυρίζονται ότι έχει το πείσμα και την υπομονή εκείνου του ανθρωπίδη του homo neanderthalensis, την προσαρμοστικότητα του sapiens, αλλά –παραδόξως- χρησιμοποιεί πανάρχαιες τεχνικές λείανσης ακατέργαστων λίθων, που βασίζονται σε ένα απαγορευμένο κράμα αγάπης και γνώσης. Αυτό το παράξενο ον πρέπει να εκπαιδευτεί μαζικά, μαζί με τα υπόλοιπα ανθρώπινα όντα, να ξαναεκπαιδευτεί επισταμένως στα εφηβικά και μετεφηβικά του χρόνια, να γεμίσει το κεφάλι του με όλη την Ιστορία του Πλανήτη, την Ιστορία του Ανθρώπου, των Πολιτισμών, των Γραμμάτων, των Τεχνών, να διδαχθεί τόνους μαθηματικών εξισώσεων, άλγεβρας Boole, Λογικής, Φυσικής (πολλή Φυσική), Μουσικής, ζητημάτων μελέτης Περιβάλλοντος, Λαογραφία, Γλώσσα, Κοινωνιολογίες, Ξένες γλώσσες, Εικαστικά, Θέατρο, Θρησκευτικά, Λογοτεχνία, Φιλοσοφία, Βιολογία, Διαπολιτισμική εκπαίδευση (…)
      Η Μεθοδολογία
      Επιπλέον οφείλει να γνωρίζει θεωρίες και μεθοδολογίες για το πώς θα κάνει καλύτερα τη δουλειά του, και γι’ αυτό υποχρεούται να γνωρίζει μεταξύ άλλων, πολύ καλά: Ψυχολογία, Ψυχοφυσιολογία, Ψυχομετρία, Διδακτική, Μεθοδολογία, Επιστημολογία, Γνωσιοθεωρία, Οργάνωση & διοίκηση, Κοινωνική Ψυχολογία, Συμβουλευτική, Εκπαίδευση εκπαιδευτικών, Χειρισμό Η/Υ, Στατιστική, Μεθοδολογία Έρευνας, Αγωγή του Λόγου, Αξιοποίηση ανθρώπινου δυναμικού, Γλωσσολογία, Πολιτική Κοινωνιολογία κλπ.

      Η συμ-μόρφωση
      Αυτό το πολύ περίεργο ον, αφού το εκπαιδεύσουν και το παραεκπαιδεύσουν, επιχειρούν γρήγορα να το συμ-μορφώσουν με τις ‘κοινωνικές επιταγές’ και τις σύστοιχες ‘ανάγκες’. Μόλις λοιπόν λάβει το περιλάλητο πτυχίο του, που αποδεικνύει ότι εκπαιδεύτηκε ικανοποιητικά, το υποβάλλουν στη διαδικασία των εξετάσεων επιλογής προσωπικού, για να δουν αν η … πετριά που είχε φάει μικρός στο κεφάλι, (τότε που ήθελε να κάνει καλό στους άλλους ανθρώπους, για να βοηθήσει στη δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου), αν αυτή η πετριά έχει ακόμη τη δύναμη να τον κάνει να θέλει την υλοποίηση του παιδικού του ονείρου. Αν το ον επιμένει και επιτύχει στις εξετάσεις, τότε ήρθε η ώρα του διορισμού.

      Ο Διορισμός
      Το ‘πολυμορφικό ον’ οφείλει να παρουσιαστεί άμεσα στην άλλη άκρη της χώρας, για να υπηρετήσει εκεί, όσα χρόνια μπορεί, μέχρι να πάρει ένα τσουβαλάκι μόρια, που θα του επιτρέψουν να γυρίσει κάπως κοντά στον τόπο που επιθυμεί να ζήσει. Όταν πρωτοδιορίζεται, δίνει στα γρήγορα έναν όρκο, που δε θυμάται μετά, του λένε το ‘καλώς ήλθες συνάδελφε’ (μαζί με έναν ανύπαρκτο κώδικα δράσης, με νόμους, διατάξεις, κώδικες κλπ.) και του δίνουν τη διεύθυνση του χώρου εργασίας του. Ενίοτε, μπορεί να έχει και 3 και 4 διαφορετικούς τόπους εργασίας, αλλά αυτό λίγο τον απασχολεί. Και τούτο, διότι στην αρχή είναι δόκιμος και στη διάθεση του ΠΥΣΠΕ και πρέπει να μάθει γρήγορα τη νέα του εργασία. 

      Τα εφόδια
      Σε αυτήν, συνήθως ένας καλόκαρδος ασπρομάλλης διευθυντής τον καλωσορίζει, του συστήνει τους συναδέλφους, του αναθέτει τάξη και μετά… προσπαθεί να τον βάλει σε αυτό που καλείται ‘σχολικό κλίμα’. Του μιλά ξανά για σχέδια, πλάνα και ..αεροπλάνα μαθήματος, για ωράριο, για όσα παιδιά είναι προβληματικά, για τους γονείς που μπορεί να του δημιουργήσουν πρόβλημα, για τους παλιούς συναδέλφους που πρέπει να σέβεται και …τότε του βγάζει από το συρτάρι μία στοίβα από βοηθήματα, βιβλία διδάσκοντος, αναλυτικά προγράμματα, επιβοηθητικά προγράμματα, οδηγίες και κόντρα οδηγίες, που τις έχει αποστείλει το αρμόδιο υπουργείο και άλλοι φορείς, προκειμένου να τον …βοηθήσουν να διδάξει.

      Πολλά εφόδια
      Τέλος, του παρουσιάζει την αίθουσα υπολογιστών, στην οποία βασιλεύουν ακόμη κάποιοι 386, τη δανειστική βιβλιοθήκη που συνήθως είναι κλειστή, την αίθουσα που μπορεί να είναι άβαφτη, να μυρίζει λίγο μούχλα, να μην έχει καλά καλοριφέρ (ενίοτε και σόμπες), ίσως 1-2 παλιούς φθαρμένους χάρτες, φώτα που θυμίζουν τσιμπλόγυαλα, παράθυρα που μπάζουν αέρα, με κάγκελα απέξω για τους ..έξω και τέλος τον αύλιο χώρο, στον οποίο οφείλει να εφημερεύει 2 φορές την εβδομάδα. Ο νέος συνάδελφος οφείλει επιπλέον να έχει γνώσεις Α’ βοηθειών, στην περίπτωση που τραυματιστεί κάποιο παιδί και να υπερκαλύπτει το σχεδόν πάντοτε άδειο φαρμακείο του σχολείου. Τέλος, ο συνάδελφος είναι εξ αρχής χρεωμένος με έναν προκαθορισμένο αριθμό φωτοτυπιών, τις οποίες επιτρέπεται να βγάζει μηνιαίως, ειδάλλως …δεν ξέρω κι εγώ τί.

      Οι ασπιρίνες
      Μετά τις 2-3 πρώτες μέρες διδασκαλίας, ο νεοδιορισμένος αρχίζει να τακτοποιεί τα παλιά ακαδημαϊκά του βιβλία εκεί πίσω στη βιβλιοθήκη του, που ανήκουν και αρχίζει να σχεδιάζει επί χάρτου τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ τρόπο διδασκαλίας. Οφείλει όμως να είναι σύννομος με τις επιταγές του αρμόδιου υπουργείου και των λοιπών σοφών, γι’ αυτό και χρειάζεται να εξετάζει εάν όσα διδάσκει είναι σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα, τις οδηγίες, τας εγκυκλίους κλπ. κλπ. Το σοφό υπουργείο δεν θα τον αφήσει όμως έτσι. Διότι, θα χρειαστεί πολύ γρήγορα να τον επιμορφώσει για τα βιβλία που δεν έχει ακόμη λάβει, ούτε αυτός ούτε οι μαθητές του, για τις ..νέες πρωτοποριακές μεθόδους διδασκαλίας, που έρχονται από την πεφωτισμένη δύση, για τα νέα διδακτικά μέσα, για το πώς εντάσσονται οι νέες τεχνολογίες και οι υπερσύγχρονοι τετραπύρηνοι υπολογιστές (ο 386 που λέγαμε) στη μάθηση και το πώς θα ενσωματώσει τα υπερσύγχρονα ευρωπαϊκά μοντέλα διασύνδεσης της εκπαίδευσης με τις εξελίξεις της Αγοράς, στην μαθησιακή διαδικασία. Τέλος, ένας παλιός συνάδελφος θα του συστήσει το τάδε αναλγητικό για τον πονοκέφαλο και έτσι, το ‘πολύμορφο’ ον είναι έτοιμο για την παραγωγή. 


      Και μπλα και μπλα…
      Παραγωγή πολιτών του αύριο, κατ’ άλλους ανθρώπων, που να μπορούν να είναι ευτυχισμένοι, δημιουργικοί και παραγωγικοί, εκείνων που θα είναι οι επιστήμονες, οι επιχειρηματίες, οι πολιτικοί του αύριο. Το παρόν υπερσύστημα (αλλά και κάθε υπερσύστημα, από καταβολής κόσμου) βέβαια θέλει συνήθως να ‘παράγονται’ ανθρωπάρια τακτοποιημένα σε προκατασκευασμένα καλούπια, που είναι χειρίσιμα, χειραγωγήσιμα και όσο γίνεται πειθήνια στις βουλές του τάδε πλαισίου, προς χάριν της ανάπτυξης και της ευημερίας και μπλα μπλα και πολλά μπλα μπλα… Παρόλα αυτά, ο νεοδιορισμένος παλεύει μέσα του να συνδυάσει τον τύπο με την ουσία, τον εξαναγκασμό με τη δημιουργικότητα, την ψυχή και το καθήκον στον Άνθρωπο, συνήθως με αρκετή επιτυχία (!)

      Και ράβε και ξήλωνε..
      Γι’ αυτό και τα εκάστοτε αρμόδια υπουργεία, εντός κάθε τριακονταετίας επιχειρούν να διορθώνουν τα κακώς κείμενα της εκπαίδευσης, επινοώντας εξαιρετικές μεταρρυθμίσεις. Δεκάδες μεταρρυθμίσεις για την εκπαίδευση και μετά αντιμεταρρυθμίσεις και άντε πάλι από την αρχή… κάθε υπουργός και μια μεταρρύθμιση για την παιδεία. Και ράβε και ξήλωνε. Και όλοι οι υπουργοί εξαγγέλλουν νέα μέτρα, για να κάνουν καλύτερη παιδεία. Και αυτή όλο πάει από το κακό στο χειρότερο, διότι το πρόβλημα είναι… ο δάσκαλος! Αυτός, ο ξετσίπωτος δημόσιος υπάλληλος, που τον πληρώνουν όλοι, για να κάνει τη δουλειά του κι αυτός ο αχαΐρευτος κάνει κι απεργίες. Δεν του φτάνουν οι αργίες Χριστούγεννα, Πάσχα, Εθνικές εορτές, καλοκαίρι κλπ. 

      Δις εις θάνατον και μετά …ισόβια
      Και οι καλοί υπουργοί υπολογίζουν με ποιό τρόπο θα διορθώσουν αυτή την απίστευτη αδικία σε βάρος του κοινωνικού συνόλου και γι’ αυτό αποφαίνονται σοφά ότι αυτό το ον, για να συμμορφωθεί θα πρέπει να του κόψουν το μισθό να μην παίρνει πάνω από 1000 ευρώ όταν έχει σιτέψει και πάνω από 600 ευρώ όταν πρωτοδιορίζεται. Το άξεστο, το αχαΐρευτο ον, που κακώς ο Καποδίστριας του έδωσε μονιμότητα, αυτό φταίει για όλα τα δεινά της κοινωνίας, γιατί δεν κάνει τη δουλειά του και γι’ αυτό είναι ένοχο και πρέπει να τιμωρείται. Σύμφωνα με μυστικές εισηγήσεις προς τον αρμόδιο υπουργό, κανονικά θα έπρεπε να πληρώνει για τη δουλειά του, ίσως και να μαστιγώνεται άπαξ του μηνός, εντός της κεντρικής πλατείας, προκειμένου να συμμορφώνεται...

      ***

      Αλλά, ας ξεφύγουμε λίγο από αυτό το σχέδιο συμμόρφωσης και ως παρεμπίπτον ζήτημα, να θυμηθώ μια παλιά ιστορία..

      Μια παλιά ιστορία
      Ήταν τέτοιες μέρες του Σεπτέμβρη, λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία, πήγαινα στην Γ’ δημοτικού –προ αμνημονεύτων χρόνων δηλαδή- όταν έτυχε να συναντήσω σε κάποιο από τα ωραιότερα χωριά του Πηλίου, τον χασάπη του χωριού, τον Χασαπάκο με τ’ όνομα. Ήταν ευθυτενής, με άγρια όψη και μαλακή καρδιά, τα χέρια του είχαν ρόζους από τους μπαλτάδες για τα κρέατα, τα τσεκούρια για τα ξύλα και το καργάρισμα της αλυσίδας, μην τύχει και του φύγει το τσοπανόσκυλο, ο σκύλος- φύλακάς του, ο γερο Φρίξος. 

      Ο ..απειροστικός λογισμός
      Εκείνες τις μέρες, έτυχε η γειτόνισσά του να του παραγγείλει μισό κιλό κρέας, για ένα τραπέζι που ήθελε να κάνει, για χάρη της θυγατέρας της, που ήταν στα αρραβωνιάσματα. Το κρέας κόστιζε χ δραχμές, όμως η γειτόνισσα είχε παραγγείλει και μυτζήθρα ανάλατη, αλλά και σαπούνια που τότε έμαθα ότι τα έφτιαχναν στα κατώγια με λίπη, σόδες και …ίσως και λίγα μαγικά λόγια της εποχής. Σαν αυτά που ψέλλιζε ο Χασαπάκος, όταν έφτασε η ώρα του λογαριασμού. Η γειτόνισσα ετοιμοπόλεμη, γρήγορη και προετοιμασμένη: το κιλό κάνει τόσο, δια δύο ίσον τόσο, επί τόσο ίσον…. κοστίζουν x, σου δίνω τόσα, μείον από κείνα τα κατοστάρικα που χρώσταγες για τη φρέζα, σούμα … 

      Το πολιτισμικό σοκ
      Ο γερο Χασαπάκος βρισκόταν αντιμέτωπος με το χειρότερο εφιάλτη του: διαίρεση, πολλαπλασιασμός, πρόσθεση, αφαίρεση και ξανά αφαίρεση… πολιτισμικό σοκ! «Μισό λεπτό μωρ’ κορίτσ’, να τα ματαδούμε τα πρά’ματα…το λοιπό(ν)…φμμμμ…!!!», αλλά όσο κι αν προσπαθούσε όλο λάθος έκανε κι όλο ξαναέπιανε το τεφτέρι από τα ψηλά. Στη δεύτερη και τρίτη προσπάθεια έβαζε κι έβγαζε τα γυαλιά της μυωπίας, ασθμαίνων και ψιθυρίζοντας και λίγα ακόμη ..γαλλικά, στο τέλος –απηυδισμένος που δεν του ‘βγαιναν οι αριθμοί, έδινε μια με τα ροζιασμένα δάχτυλα (αυτά που έλιωναν σκορπιό με χαρτοπετσέτα) πάνω στο τεφτέρι, πεταγόταν πάνω το μολύβι με την …πολύπλευρη (από τα πολλά ξυσίματα με το χασαπομάχαιρο) μύτη κι ο γερο Χασαπάκος αποφαινόταν οριστικά: «Τον κιαρατά το δάσκαλο απ’ μ’ έμαθε τα γράμματα!!!». 

      Ο καημός
      Και κάθιδρος έπαιρνε τα χρήματα, έδινε όσα ρέστα του έπαιρνε η γειτόνισσα και θυμωμένος με τον εαυτό του μαζευόταν στο πέτρινο, διακοσμημένο με μούσκλια, τραπέζι του μικρού κήπου με τις ορτανσίες, να στρίψει ένα τσιγάρο, να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Φυσικά και δεν του έφταιγε κανένας δάσκαλος, γιατί ο Χασαπάκος αντί για δημοτικό σχολείο, είχε αποφοιτήσει από το σχολείο της φύσης, εκεί στο ρέμα που έβοσκε τα κατσικάκια. Είχε όμως σπουδάσει τοπική Γεωγραφία, γνωρίζοντας κάθε σπιθαμή του τόπου του, ενώ γνώριζε απ’ έξω κι ανακατωτά τον παγκόσμιο χάρτη, αφού ήξερε να ξεχωρίζει ότι όταν ανέβαινε το ένα διάσελο έβλεπε τον Παγασητικό και όταν αγνάντευε από το άλλο, ξανοιγόταν τεράστιο το Αιγαίο Πέλαγος. 

      Οι εγκύκλιες σπουδές
      Σπούδασε όμως και Γραμματική και Συντακτικό, αφού κανείς δεν μπορούσε να του παραβγεί στο πώς κλίνουν οι πλαγιές και πώς συντάσσονται τα μανιτάρια, ποιά είναι παλαβά και ποιά τρώγονται. Τις βασικές γνώσεις Φυσικής τις πήρε από την ταχύτητα με την οποία μάζευε το κοπάδι τη δύση, υπολογίζοντας την ανοικτή καμπυλόγραμμη κίνηση του Φρίξου, όταν ήθελε να μαζέψει το κοπάδι και την περιδίνηση του γάλακτος που έδινε στον γκαζοντενεκέ το γιαούρτι. Τέλος, αποφοίτησε με «άριστα» στην Ωδική, από το θεϊκό αηδόνι που τον συντρόφευε στο δάσος με τα αλεπούδια και με «λίαν καλώς» στη Γεωμετρία, αφού η γαϊδάρα του η Μαρίτσα, πάντοτε λυτή, ενίοτε γύριζε μόνη της στο σπίτι, αλλά δεν πήγαινε να κοιμηθεί με τα άλλα ζώα στο παχνί, καθώς της άρεσε να κλείνει το δρόμο προς το χωριό κάθετα και να μην αφήνει να περνάει κανείς, μέχρι να την συναντήσει ο κύρης της.
      Λίγο φρένο δε βλάπτει..
      Εκείνον που ήθελε όσο τίποτα να μάθει τα γράμματα, όχι μόνο για να μην τον κοροϊδεύουν οι αετονύχηδες της εποχής, αλλά «για να γίνει άθρωπος», όπως έλεγε. Άνθρωπος με κεφαλαίο έγινε, από τους λίγους που έζησαν εκεί, γράμματα όμως δεν έμαθε κι έφυγε με τον καημό. Εκείνον που φόρτωνε κάθε φορά στον (ανύπαρκτο) δάσκαλό του. Τέτοιες μέρες, κάθε Σεπτέμβρη, που έξω από τα σχολεία μαζεύονται τα πιτσιρίκια σα μελίσσια και οι δρόμοι παίρνουν άρωμα από τα καινούρια (οκ, αυτά που δεν πήρανε ακόμη) βιβλία, σκέφτομαι με το φτωχό μου το μυαλό, μήπως δε χρειάζονται τόσα λεφτά και προγραμματισμός και αγωνία για μεταρρυθμίσεις, για νέες τεχνολογίες, για αγορά νέων μεθόδων και πακέτων εκπαίδευσης, για βοηθήματα, για μετάφραση ξένων (ολοκληρωμένων, προτύπων) προγραμμάτων εκπαίδευσης, αλλά μήπως είναι καιρός, τώρα στα δύσκολα, να βάλουμε κάτω το αμόρφωτο κεφάλι μας και να αναγνωρίσουμε στο πρόσωπο του δασκάλου εκείνο τον ρομαντικό πεισματάρη τύπο, που αγωνίζεται γιατί έχει ένα όραμα για τα παιδιά του, και να δούμε τί πραγματικά αξίζει και γιατί τον έχουμε για 600 ευρώ; 

      Κι αν νιώσουμε στο πετσί μας έστω και λίγο τη βλακεία που μας δέρνει, ας κάνουμε πρώτο αίτημά μας για κοινωνική αλλαγή, το πώς θα τον βοηθήσουμε να οικοδομεί καλύτερα τη σχέση με τους μαθητές και το αντικείμενό του, δηλαδή πώς θα τον βοηθήσουμε να κάνει καλύτερα τη δουλειά του, με ποιά μέσα, με ποιές μεθόδους όχι παρεμβαίνοντας στη δουλειά του –την ξέρει καλύτερα από τους σοφούς των υπουργείων και των εγκυκλίων- αλλά σε επίπεδο κοινωνικό και πολιτικό και -γιατί όχι- οικονομικό. Και μη μου πείτε ότι τέτοια εποχή άλλες πρέπει να είναι οι προτεραιότητες της πολιτείας, όπως η υποτιθέμενη ανάπτυξη και τα όμοια, γιατί τότε για την αμάθειά μου, οφείλω κι εγώ κι εσύ με τη σειρά μου να αναθεματίσω «Τον κιαρατά το δάσκαλο που μας έμαθε τα γράμματα» (…)


      Ο Χρήστος Κεχαγιάς είναι διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Παντείου Πανεπιστημίου

      Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

      Βοήθημα μαθηματικών [Γ' τάξη, Κεφάλαιο 18] Διαιρέσεις

      Reblogged from: 
      http://users.sch.gr/sjolltak/

      - Γ' τάξη, Μαθηματικά
      - ΕΝΟΤΗΤΑ 3
      - Κεφάλαιο 18: Διαιρέσεις

      Περιέχει τη βασική θεωρία, τις απαντήσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, του τετραδίου εργασιών, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.

      [Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]

      Για να κατεβάσετε το αρχείο στον υπολογιστή σας, για να το τυπώσετε ή για να μπορέσετε να το δείτε μεγεθυμένο (ή μεγεθυσμένο κατά Μπαμπινιώτη) σε πλήρη οθόνη συμβουλευτείτε τις παρακάτω οδηγίες.


      Βοήθημα μαθηματικών [Ε' τάξη, Κεφάλαιο 13] Διαίρεση ακεραίου με ακέραιο με πηλίκο δεκαδικό αριθμό

      Reblogged from: 
       http://users.sch.gr/sjolltak/

      - Ε' τάξη, Μαθηματικά
      - Κεφάλαιο 13
      Διαίρεση ακεραίου με ακέραιο με πηλίκο δεκαδικό αριθμό
        Περιέχει τις λύσεις στις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, τις λύσεις στις ασκήσεις του τετραδίου του μαθητή, καθώς και επιπλέον ασκήσεις. Καλή ανάγνωση.

        [Κάντε κλικ επάνω στην εικόνα για να μεταφερθείτε στις λεπτομέρειες της ανάρτησης και συνεχίσετε την ανάγνωση]

        Για να κατεβάσετε το αρχείο στον υπολογιστή σας, για να το τυπώσετε ή για να μπορέσετε να το δείτε μεγεθυμένο (ή μεγεθυσμένο κατά Μπαμπινιώτη) σε πλήρη οθόνη συμβουλευτείτε τις παρακάτω οδηγίες.